Ebonivory is een prog collectief uit Australië dat getekend is onder de hoede van Wild Thing Records – het label van onder andere The Ocean, Circles en Caligula’s Horse. Het is dan ook niet gek dat vooral die laatste band wel ergens terug te horen is in de sound van de band. Verder zijn liefhebbers van Periphery, Between The Buried and Me (zie vooral het nummer van ‘Explosions After Dark’) maar ook Porcupine Tree en Haken hier niet aan het verkeerde adres. De eerste EP kwam in 2014 aan ’t licht, waarna er een full length en nog een EP volgde. Nu is de band klaar om met ‘The Long dream I’ de wereld te veroveren. 

En ik hoop dat dat gaat lukken, want het materiaal op de plaat is van niveau! Djenty metalcore wordt afgewisseld met serieus knap gevonden progressieve tonen. Alle vijf de heren beheersen hun instrument tot in de puntjes en laten dat graag horen in krachtige, technische stukken welke gelukkig niet te ondoordacht worden gebruikt en netjes worden afgewisseld met keurige melodie-gedreven refreinen en coupletten. 

Zanger Charlie Powlett is de enige half-zwakke schakel in het geheel. Zijn hoge noten klinken vaak geknepen en zijn lijnen zijn niet allemaal even handig gekozen. Zonde, want de clean zang heeft de overdaad op de plaat terwijl de growls juist precies doen wat ze moeten doen. Het zijn de slimme shifts in de nummers die dan weer veel goedmaken. Een nummer als ‘Persist’ is daar het perfecte voorbeeld van – men gaat van een zacht intro naar quarter time naar half time naar double time om terug te gaan naar half time en dan de Periphery flink aan te drukken om daarna een soort poppunk refrein in te zetten. Je weet als luisteraar vaak niet wat je kunt verwachten en dat zorgt voor een erg interessante luisterbeurt. 

Songs zijn gefocust en schrijden zelden voorbij de zes minuten – fijn, want er staat erg veel materiaal op de plaat. Misschien iets te veel, want het uur dat de plaat duurt voelt lang door de grote hoeveelheid variatie en frequentie waarmee de verschillende stijlverspringingen elkaar opvolgen. Ook worden de nummers aan elkaar geregen met instrumentale interludes die vaak atmosferisch “leeg”  voelen. En toch ga ik dit aanraden bij elke prog fan, en elke andere avontuurlijke luisteraar die niet bang is even de tijd te nemen.