Bij het lezen van de term ‘Idols’ denk je natuurlijk meteen aan Jamai, dat snap ik meteen. Maar ‘Idols’ is ook de titel van de nieuwe CD van de Zweedse heavy metal formatie Chronus. Zweden, het land dat ons al zoveel geweldige metalbands schonk. Is Chronus ook zo’n band?

De regel ‘breng pas een plaat uit als je genoeg goede songs hebt’ heeft de band in ieder geval goed begrepen. Aan de nummers mankeert niet zoveel. Dat is meteen al te horen in de opener ‘Mountains of Madness’ dat is opgebouwd rond een hele lekkere gitaarriff. Een aantal dingen valt meteen op in de sound van ‘Idols’. Allereerst klinken de gitaren licht. Er wordt redelijk clean gespeeld, met weinig vervorming en effecten. Dat komt de openheid van het geluid ten goede, aan de andere kant missen de nummers daardoor wel de heavyness die je bij een aantal tracks (zoals het openingsnummer) zou verwachten. Wat verder opvalt is de zang van Sebastian ‘The Duke’ Axelsson die op de meeste tracks gedubbeld is waardoor een hele prettige koor-achtige manier van zingen ontstaat. Op een aantal nummers (‘Sheperd’ bijvoorbeeld) gaat de groep meer richting progressieve metal maar door het ontbreken van een dikke toetsenpartij klinkt het dan net weer wat te kaal in mijn oren. ‘Sun’ is een instrumentaaltje dat met zijn 1:09 minuut niets toevoegt aan de rest van het album en daarom wat overbodig is. Die was leuker geweest op een b-kant van een single of een bonustrack voor de Japanse persing.

Artwork en presentatie van de band (check de website) zijn allemaal dik in orde. De band toerde al als support van Evergrey en dat is precies wat Chronus moet doen: de boer op met deze prima plaat op zak.