Lords of Metal
Arrow Lords of Metal
Celestial Season – Mysterium II
Burning World Records
Release datum: 2 december 2022
“Wanneer viool en cello weer eens een waardig intermezzo toebedeeld krijgen, kan ik me zo voorstellen dat dit de gedroomde muziek is om door het oude centrum van Praag te zwerven als er niet teveel volk op de been is. Wanneer muziek zo tot de verbeelding spreekt, mag de maker ervan zeer geslaagd in zijn opzet genoemd worden”
8.8/10
Vera Matthijssens I 12 januari 2023

Sinds Celestial Season niet alleen op het podium terug verenigd is, maar ook nieuw plaatwerk aflevert, gebeurt dat met een grote regelmaat. In 2020 bracht de Nederlandse doom/gothic formatie ‘The Secret Teaching’ uit. Dat smaakte naar meer en dat krijgen we ook, in de vorm van een trilogie. In april 2022 kwam ‘Mysterium I’ uit, nu volgt ‘Mysterium II’. Daarop wordt weer torenhoge kwaliteit geboden als je een liefhebber bent van het oorspronkelijke werk van (vooral) My Dying Bride uit de beginperiode. Het was trouwens ook begin jaren negentig dat Celestial Season twee cult klassiekers in dat genre uitbracht.

Het gebruik van viool en cello vergroot meteen het My Dying Bride gevoel, wanneer lange epossen als ‘The Divine Duty Of Servants’ en ‘Tomorrow Mourning’ in slepende vorm aan ons voorbij trekken. De ruwe grunts van Stefan Ruiters worden afgewisseld met gefluister en half gesproken stukken, zodat er voldoende spanningsbogen blijven. Ook muzikaal, want beide gitaristen zijn weer goed op dreef. Een mystiek aura zweeft doorheen de muziek. ‘Our Nocturnal Love’ blijkt een korter instrumentaal interludium te zijn, echter zeer mooi met piano en strijkers. Het vormt de voorbode van het hoogtepunt van dit album. ‘In April Darkness’ is werkelijk subliem! Er zit een elegante meeslependheid in vanwege de exquise arrangementen die het een postrock gevoel geven, Hier krijgen we zwevende verhevenheid waar ze zichzelf overtreffen. Met fataal gesproken outro, de dramatiek kent geen grenzen. We waden verder door de duisternis tijdens het lange ‘The Sun The Moon And The Truth’, terwijl de schoonheid van doom en melancholieke muziek nog uitgebreid geëerd wordt in sluitstuk ‘Pictures Of Endless Beauty Copper Sunset’. Wanneer viool en cello weer eens een waardig intermezzo toebedeeld krijgen, kan ik me zo voorstellen dat dit de gedroomde muziek is om door het oude centrum van Praag te zwerven als er niet teveel volk op de been is. Wanneer muziek zo tot de verbeelding spreekt, mag de maker ervan zeer geslaagd in zijn opzet genoemd worden. Op naar het derde deel, maar vergeet eerst niet te genieten van ‘Mysterium II’ want het is zeker de moeite!