De naam Bryan Beller zei mij helemaal niets, maar deze bassist heeft met grote namen samengewerkt. Zo is hij momenteel werkzaam bij The Aristocrats en heeft hij ook samengespeeld met Joe Satriani en Steve Vai. Naast het ondersteunen van wereldmuzikanten en spelen in zijn band, maakt hij echter ook solo albums. Zijn debuutalbum ‘View’ kwam in 2003 uit die werd gevolgd door ‘Thanks In Advance’ in 2008, waarna het een tijdje zou duren voordat er een derde album in aantocht was. Elf jaar na zijn laatste wapenfeit komt de bassist nu met zijn derde solo gevaarte, getiteld ‘Scenes From The Flood’. Een album met twee schijfjes en een scheepslading aan gasten.

Volgens de informatie die bij het album was bijgeleverd is ‘Scenes From The Flood’ een concept album die de vraag stelt wat er van de mensen overblijft na een alles veranderende zondvloed. Bij instrumentale albums vind ik een conceptplaat altijd een beetje lastig, in ieder geval voor de luisteraar omdat die feitelijk geen idee heeft waar die naar aan het luisteren is. Dat gezegd hebbende is een conceptalbum altijd een behoorlijke onderneming en dat kan ik altijd wel respecteren. Muzikaal is dit album ook uitdagend, niet enkel vanwege complexe progressieve rock partijen maar ook vanwege de composities die niet persé de gebaande paden volgen. Zo staan er rustige, bijna experimentele, liedjes (zoals ‘Lookout Mountain’) op het album, maar ook hardere, bijna power metal songs (zoals ‘Steiner In Ellipses’) kom je tegen. Het effect hiervan is tweeledig, enerzijds blijft het album dynamisch, maar anderzijds voelt het niet altijd aan als één geheel. De composities zijn niet slecht en ik was vooral blij te horen dat het geen veredelde gitaarsolo’s zijn, wat nog wel eens het geval is bij instrumentale albums van (bas)gitaristen. Ook is het niveau van de muzikanten exceptioneel hoog, wat eigenlijk ook niet anders kan als je gastartiesten hebt zoals Guthrie Govan (The Aristocrats, ex-Steven Wilson), Ray Hearne (Haken), John Petrucci (Dream Theater), en Joe Satriani.

Al met al ben ik redelijk positief over ‘Scenes From The Flood’, maar het is zeker geen album die ik iedereen zou aanbevelen te luisteren. Dit komt voornamelijk vanwege het feit dat achttien instrumentele nummers achter elkaar wel heel érg veel is voor iemand die geen groot liefhebber is van instrumentale rock. Zo rond het tiende liedje vond ik het eigenlijk wel genoeg geweest maar toen stond er dus nog een hele CD op me te wachten. Verder vind ik de composities over het algemeen zeker niet slecht maar zitten er voor mij wel duidelijk mindere liedjes tussen. Dat gezegd hebbende zal dit album zeker in de smaak vallen bij mensen die graag naar creatieve instrumentale progressieve rock luisteren, en vooral door het hoge niveau van musiceren is een hoge score dan ook zeker verdient.