Ik had nog nooit van Black Burned Blimp gehoord, totdat de chef mij een mailtje stuurde of ik hier iets mee kon. En ja, toen ik het eerste nummer, (‘What Doesn’t Kill You, Makes You Weirder’) had geluisterd wist ik dat ik hier wat mee kon. Het begin van het debuutalbum van deze Arnhemse rockers is namelijk erg sterk en geeft de luisteraar direct al een goede indruk van het geluid en de veelzijdigheid van deze band.

Een constante, volle groove, gecreëerd door het schavende en vuige geluid van gitaar en bas, samen met een heldere, hakkende gitaar-aanwezigheid vormen de basis van veel van de tracks op deze plaat. Het voelt als een achtbaan die alle kanten opschiet maar waarbij de veiligheidsbeugel zorgt dat alles vast op zijn plek blijft zitten. Een soort sonische, chaotische orde die ik, als het dan toch moet, graag binnen het stoner en sludge genre plaats. Dat de heren hun instrumenten meester zijn blijkt voornamelijk uit de kleine, afwisselende stukken die verspreid zijn over de nummers en hinten naar een bepaalde genialiteit: het nazomerse, onheilspellende einde van ‘Inevitable Burn’, de mooie dissonantie tussen stem en gitaar tijdens het einde van ‘Desert Wizard’ of het spookachtige gedeelte van ‘Demonic Stickfigure’, net na het heftige begin.

Er is veel op ‘Crash Overdrive’ om te ontdekken en alhoewel ik Black Burned Blimp niet ga vergelijken met Masters Of Reality (die zijn simpelweg onvergelijkbaar) hoor ik toch een verre echo daarvan in de speelsheid waarmee BBB de nummers uit hun collectieve mouw lijkt te schudden en de diversiteit aan geluiden en melodieën die op een zeer coherente manier door elkaar lopen. Dit album is erg de moeite waard, niet alleen voor fans van stoner maar ook gewoon als je je muzikale zintuigen wil laten prikkelen door weldoordachte en interessante composities.