Hoe oud Avi Rosenfeld precies is weet ik niet, maar deze Israëliër heeft ondertussen al 44 (vier en veertig!) albums op zijn palmares staan. Maar ouder dan midden veertig zal deze multi-instrumentalist en componist niet zijn afgaande op de foto’s van hem. De liefde voor classic rock heeft hij van zijn vader mee gekregen en deelt hij nu al tien albums lang met de rest van de wereld onder de titel ‘Very Heepy, Very Purple’. Hiernaast produceert hij ook via side projecten aan de lopende band albums. Eerdere albums die ik recenseerde waren niet erg consistent van kwaliteit en de zang liet vaak te wensen over. Ook het soleerwerk van Rosenfeld kon wel op wat kritiek rekenen. Het soleerwerk is nog steeds niet van hoge kwaliteit op deze twee albums. Echter op deel 9 valt op dat de productie beter (en vooral meer uitgebalanceerd en dynamisch) is. Vocaal is er zelfs een verrassing in de persoon van Masum Ul Islam. Met zijn ruige en sterke strot brengt hij het openingsnummer ‘Dead End’ met gemak naar een hoger niveau. Rosenfeld hanteert dezelfde formule als op eerdere albums, dus in ieder nummer andere musici, dus ook zangers. Jammer, die Islam had van mij het hele album vol mogen brullen. Er is overigens niets te vinden van de beste man op internet. Het internet is volgens mij ook Rosenfeld zijn beste vriend, waar haal je anders zo een shitload aan verschillende muzikanten vandaan? Deel 10 is meer van wat deel 9 ons biedt. Al is deel 10, mede door de wat minder sterke vocalisten, een tikkie minder. Het eindcijfer is een gemiddelde van de twee albums. Deel 9 krijgt 75 Points en deel 10 krijgt er 68. Komen we tot een gemiddelde van 71, 5. These were the votes from the Lords Of Metal jury, Jerusalem.