Tomas Lindberg: “’Luisteraars zijn inmiddels wel gewoon dat At The Gates een revolutionaire band is. Als we steeds maar herhalingen van ‘Slaughter Of Souls’ zouden maken, zouden we de kritiek krijgen dat we niet vooruit gaan.”
At The Gates zal altijd bekend blijven staan als één van de pioniers van de melodieuze Zweedse death metal. Toch zijn ze zelf altijd blijven innoveren en experimenteren. Ook op hun alweer zevende album ‘The Nightmare Of Being’ klinkt At The Gates frisser en vernieuwender als ooit. Zanger en frontman Tomas Lindberg was beschikbaar voor interviews. In mijn beste Zweeds (viva google translate) verwelkomde ik hem met de woorden ‘Hur mår du’ waarop Tomas in perfect Nederlands repliceerde met ‘Heel goed’. De toon was gezet voor een leuk onderonsje.
Koen de Waele Ι 28 juni 2021
‘The Nightmare Of Being’ is jullie zevende album. Het klinkt nog steeds bekend maar er zijn ook heel wat nieuwe dingen hoorbaar.
Bij de reünie destijds hadden we ons voorgenomen dat we bij elk album wilden vernieuwen. Op ‘To Drink From The Night Itself’ was dat duidelijk aanwezig. Nu zijn we daar nog verder in gegaan. Het is de eerste keer dat alle invloeden van bands waar we fan van waren hoorbaar zijn. We zijn als schrijver zodanig gegroeid dat we nu die uitdaging aan konden. De basis van At The Gates is dat we een emotionele band zijn met de nodige melancholie erin. Dat is onze uitgangsituatie en dan pas wordt de rest eraan toegevoegd zonder dat je die essentie verliest. Dat is ons beginpunt.
Er is een grote dosis aanwezig van progressieve invloeden. Heb je daar ook bewust voor gekozen?
Die zijn er altijd al geweest en op onze oude albums kwamen die er ook uit maar dan op een andere manier. We luisteren al naar bands als King Crimson en naar jazz sinds onze tienerjaren. Nu kunnen we dat doen zonder te vernietigen waar de band voor staat. Dat drijft ons voorwaarts en na al die tijd kunnen we eindelijk volop experimenteren zonder kwalijke gevolgen voor de band zelf.
Het is niet dat jullie ooit vrolijke muziek gemaakt hebben maar de atmosfeer nu is toch wel heel duister. Tijdens nummers zoals ‘The Paradox’ en ‘The Nightmare Of Being’ had ik zelfs last van koude rillingen. Zijn jullie nog meer voor horror gegaan?
Haha, op voorhand hadden we ons voorgenomen om helemaal over-the-top te gaan en nog meer emoties te gebruiken om de luisteraar vast te grijpen. Die ideeën zorgen ervoor dat we blijven muziek maken en er gelukkig met zijn. Dat gaat van plaat naar plaat en we proberen er steeds het beste van te maken. Onze luisteraars zijn inmiddels wel gewoon dat At The Gates een revolutionaire band is. Als we steeds maar herhalingen van ‘Slaughter Of Souls’ zouden maken, zouden we de kritiek krijgen dat we niet vooruit gaan. We dagen onszelf uit maar ook onze fans.
‘Touched By The White Hands Of Death’ start als het thema van een film of reeks en met de titel moest ik zelfs wat denken aan de white walkers uit de serie Game Of Thrones.
Het nummer is erg cinegrafisch en dat hadden we altijd al graag eens gedaan, iets van die progressieve soundtrack muziek. Maar het thema is eerder metaforisch. Iedereen heeft angst over de manier van sterven en het besef dat iedereen dood gaat.
Er zijn heel wat lagen aanwezig en je hoort zelfs koortjes. Wat dat al een plan tijdens de eerste schrijfsessie?
Het was vernieuwend en interessant om zoiets uit te werken. Je wil iets doen en je gaat er helemaal voor. Het was een experiment waar je uit moet komen. Je wil dat album zo creëren maar hoort dat niet van bij de eerste luisterbeurt. Het moet blijven groeien zodat het de luisteraar nog langer bij blijft. ‘Slaughter Of The Soul’ is een direct album maar groeide uit tot een klassieker. Nu wilden we iets nieuws proberen.
Op de eerste single ‘Spectre Of Extinction’ is zelfs een gastbijdrage van Andy LaRocque, de gitarist van King Diamond, te horen.
‘Onze gitarist Anders Björler zei het al in een interview dat Andy als gitarist vijfentwintig jaar voorsprong op hem heeft. We zijn heel nederig tegenover Andy. Hij speelt op een ander niveau en voor mij is hij een kunstenaar op de gitaar. Hij laat zoveel emoties horen en speelt dan nog eens technisch perfect. Het nummer leek wel op zijn lijf geschreven. Hij was trouwens de engineer voor de gitaaropnames dus zijn bijdrage was ideaal.
Hoe reageerden de eerste mensen toen ze jullie nieuw geluid hoorden?
Heel goed. Het is een perfect album voor de pandemie want je moet het beluisteren met een koptelefoon vanuit je zetel of luie stoel. Tijdens het beluisteren van ‘Garden of Cyrus’ hoorde je reacties dat we er helemaal voor gegaan zijn en dan kwam ineens die saxofoon en je zag ze zo glunderen van luisterplezier. Journalisten houden ervan om er zoveel over te vertellen en gaan dan tot in het detail. Wat de gemiddelde luisteraar ervan vindt, weten we nog niet. Maar fans willen telkens dat we vernieuwend voor de dag komen en is hier zeker het geval.
Hoe gaat het trouwens met jou? Ik weet dat je in België gewoond hebt voor een tijdje en nu terug in Zweden woont.
Ik woonde er een jaar. Mijn vrouw en ik praatten veel en we hadden plannen om te verhuizen tijdens het schrijven. Zij is enorm gefascineerd door Zweden. We zien wel wat er van komt. Ondertussen is ze al Zweeds aan het leren.
Maar is het bier er ook zo goed als in België?
Ze hebben niet die klassieke traditie dus je kan het niet vergelijken met de Belgische bieren. Maar de kleine en onafhankelijke brouwerijen brengen met het craft beer enorm goede dingen. Samen met de USA behoort Zweden op dat gebied aan de top, dus het is hier wel goed leven. Maar als het in België één euro kost, kost het hier drie euro. Metal en bier is altijd al een goede combinatie geweest. Nu ben ik trouwens mijn eerste biertje van de dag aan het drinken. Het is vandaag een feestdag in Zweden (hemelvaart) en ik had me voorgenomen om halverwege de avond een biertje te nemen. Het een dubbel IPA van collective arts en smaakt heel erg lekker.
Wat heb je trouwens allemaal gedaan in je vrije tijd? Werd er nog gewerkt aan je zijproject ‘The Lurking Fear’?
Met corona hadden we heel veel tijd en hebben we terug een heel nieuw album opgenomen met ‘The Lurking Fear’. Ook voor mijn ander project Lock Up is er al een nieuw album klaar. Ik ben nogal een bezig bij en heb dus maar liefst drie albums opgenomen. Ik werk dan nog eens voltijds ook.
Normaal zou ik je in mijn thuisstad Lokeren op het podium gezien hebben tijdens de metaldag op de Lokerse feesten 2020. Samen met die andere Zweeds band Amon Amarth. Ken je de meeste van die andere Zweedse metalbands?
Een groot deel toch. Heel wat van die bands van vroeger zijn nog actief en we zijn even oud. Iedereen nadert de vijftig jaar. Hoewel Zweden een groot land is qua oppervlakte, was de underground scene destijds klein. Al die bands zoals Amon Amarth, Grave, In Flames kennen elkaar. Iedereen draait al zolang mee.
Je bent één van de pioniers van de melodieuze death metal, een genre dat door zoveel bands wordt gevolgd. Denk je daar soms over na?
Dat wordt gezegd. Maar we hebben destijds enkel maar gedaan wat we wilden doen. Sommigen vonden dat we voor inspiratie zorgden, terwijl we juist maar nieuwe dingen wilden doen.
Zijn er nooit plannen geweest om een biografie uit te brengen zoals boek of film?
Juist na de reunie werd de film ‘Under A Serpent Sun’ uitgebracht. Die beschrijft de hele geschiedenis vanaf ons bestaan tot de reünie. Je kan hem integraal op YouTube bekijken.
Je ben wel geëerd want in 2019 was jij de curator van het Roadburn festival.
Dat was een heel grote eer voor mij. Ik hou enorm van dat festival en de hele sfeer die er rond hangt. Het was zo een groot project en ik hield van elke seconden. Na een optreden achteraf stond ik eventjes samen met John Baizley van Baroness die in 2017 curator was en Jacob Bannon van Converge, de curator van 2018. Het was bijna samen dat we oef zeiden want we wisten elk hoe zwaar het was maar we waren er zo trots op.
Wat waren daar de bands die jij kon beschouwen als jouw favorieten?
Ik denk vooral Anna Von Hausswolff. De respons tijdens haar optreden was zo groot en het werd een succes voor haar. Ook Orchestra Of Constant Distress was geweldig om te bekijken.
In België heeft het eerste metalfestival zojuist bevestigd dat het doorgaat half augustus. Hebben jullie nog plannen voor komende zomer?
De meeste optredens zijn geschrapt. Er zijn er nog een paar die we geboekt hebben voor de maanden september en oktober maar of dat doorgaat is nog niet zeker. We hebben dan maar alles op 2022 ingezet. Je hebt een keuze als je een album uitbrengt maar door de pandemie is dat vooral een commerciële beslissing. We hadden het in onze handen en besloten toch om het album uit te brengen. Voor sommige mensen is de huidige leefsituatie hard en nieuwe muziek laten horen zorgt hopelijk voor wat meer vreugde.
Hoe is de situatie trouwens in Zweden?
Het gaat wel. Je moet een mondmasker dragen op het openbaar vervoer en je mag op restaurant met maximaal vier mensen aan tafel. Ze sluiten trouwens om acht uur. Maar je bent vrij om overal in het land rond te reizen en momenteel zijn we begonnen met het vaccineren van de vijftig plussers. Ik val daar juist buiten maar hoop binnen enkele weken gevaccineerd te worden. Het zwaarst is de familiale scheiding want mijn vrouw kan haar familie en vrienden in België niet zien. Maar we zijn er bijna. Nog eventjes op de tanden bijten.
