Lords of Metal
Arrow Lords of Metal
Arch Enemy – Deceivers
Century Media Records
Release datum: 12 augustus 2022
“De basis van de songs blijft geworteld in het melodieuze death metal genre, maar hier en daar valt er toch een lichte verschuiving naar een meer traditioneel power/heavy metal geluid te bespeuren.”
9/10
Sjak Roks I 12 augustus 2022

We hebben er zo’n vijf jaar op moeten wachten, maar na het in 2017 verschenen ‘Will To Power’ is dan nu eindelijk het inmiddels elfde full-length Arch Enemy studio-album ‘Deceivers’ beschikbaar. Het is alweer de derde plaat met de Canadese zangeres Alissa White-Gluz achter de microfoon en het dient te worden gezegd dat de populariteit van de band tot grote hoogte is gestegen met deze fraai ogende dame in de gelederen. Er was behoorlijk wat scepsis of zij in de voetsporen zou kunnen treden van voormalig frontvrouwe Angela Gossow, maar Arch Enemy is sinds de indiensttreding van Alissa White-Gluz echt uitgegroeid tot een internationale mega-act.

‘Deceivers’ zal dat succesverhaal alleen maar gaan doorzetten want de elf geoffreerde nummers zijn wederom van een erg hoog kwaliteitsniveau. De basis van de songs blijft geworteld in het melodieuze death metal genre, maar hier en daar valt er toch een lichte verschuiving naar een meer traditioneel power/heavy metal geluid te bespeuren. Met name opener ‘Handschake Of Hell’ is hier een perfect voorbeeld van, want naast de welbekende stevige riffs en ingenieuze gitaarsolo’s wordt hier wat meer geëxperimenteerd met diverse tempo-wisselingen en het toepassen van een mix van grunts en cleane vocalen. Verder zijn nummers zoals ‘Poisoned Arrow’ en ‘Spreading Black Wings’ pure heavy metal, waarin de screams en grunts voor een extra dosis agressiviteit zorgen zodat het prima blijft passen binnen de rest van het materiaal. Natuurlijk wordt bij tijd en wijlen ook het gaspedaal weer aardig ingetrapt en kunnen de die-hard headbangers hun lol nog steeds op met tracks zoals ‘Deceiver, Deceiver’, mijn persoonlijke favoriet ‘The Watcher’ en ‘House Of Mirrors’. Het korte, instrumentale intermezzo ‘Mourning Star’ had voor mij persoonlijk wel achterwege kunnen blijven want, ondanks het feit dat het niet echt storend is, voegt het niets toe en haalt het een beetje de vaart uit de plaat. Dat neemt echter niet weg dat ‘Deceivers’ als geheel wederom een erg indrukwekkend album is geworden.

De kracht van Arch Enemy ligt nog steeds in de prima composities, het sublieme gitaarwerk van de tandem Michael Amott/Jeff Loomis en de heerlijke strot van Alissa White-Gluz. Naast de prima sound van de plaat zorgen deze componenten er voor dat ook ‘Deceivers’ zijn weg naar de liefhebbers wel zal gaan vinden.