Hola Guillermo como estas?

Eerst en vooral, bedankt om het jaar 2023 goed te maken door een van de betere thrash albums af te leveren. Het klinkt zo overweldigend. Wat vond je er zelf van toen je het voor de eerste keer hoorde?
Bedankt. Ik hoorde het in zijn totaliteit toen het helemaal klaar was. We waren op tour in de Verenigde Staten en kwamen net Canada binnen in Toronto. Als een album klaar is, luister ik er een maand niet naar. Dat is gewoon een lange pauze waarin ik het eventjes wil vergeten en naar nieuwe muziek luister. Na een maand is het album helemaal klaar. Daarmee bedoel ik na de mix en de mastering waarbij er details worden toegevoegd en alles wordt gecorrigeerd. In Toronto zaten we met de hele band samen en we luisterden er de eerste keer naar. We waren bijna aan het huilen van emoties, het was zo een enorme gewaarwording.

Het is natuurlijk een thrash album maar er zijn ook meer progressieve stukken te horen. Bij deze verwijs ik eventjes naar het nummer ‘Cold’. Is dat wat de evolutie van Angelus Apatrida?
Zeker. Het gebeurde al op de voorgaande albums. Op ‘Hidden Evolution’ uit 2015 waren er al wat progressieve elementen aanwezig maar nu zijn het nog meer. Ik hou ervan als we meer gecompliceerde riffs spelen. We zijn vier muzikanten en houden van zoveel verschillende muziekstijlen. We willen onszelf technisch blijven verbeteren. Het is normaal dat we vooruitgaan. We zoeken er niet echt naar maar het komt natuurlijk. Dat is een werkethiek die we gaan blijven aanhouden.

Op de tekst van het nummer ‘Snob’ klink je uitzonderlijk boos. Wie had je zo kwaad gemaakt?
Haha, dat klinkt nogal hevig. Het is niet dat ik iemand speciaal in zicht had. Het gaat meer om bepaalde mensen die je ontmoet in de muziekindustrie. Gelukkig zijn negenennegentig procent van de mensen die je ontmoet leuke en toffe gasten. Maar één procent waar je met te maken krijgt zijn erger. Dat noem ik snobs. Het was een toffe manier om me zo eens uit te drukken.

Heel wat thrash bands zingen over horror of bier maar jullie pakken het een pak intellectueler aan en verspreiden een boodschap. Vind je het belangrijk om iets te zeggen over politiek en wat er allemaal verkeerd gaat in de wereld?
Ik zie ons niet op die manier want politiek interesseert me niet. Er zijn thrash bands die zingen over satan, bier of epische strijders maar niet allemaal. Heel wat bands zingen over onrecht en wat er gebeurt in deze wereld. Een onderwerp over mensenrechten is niet echt politiek getint. Dan spreek je over partijen of ideologieën en dat doen we niet. Onze teksten handelen over wat er gebeurt in ons leven. Ook onrecht op gelijk welke manier of dingen die we zelf tegenkomen zoals in het nummer ‘Snob’. Zelfs de mentale gezondheid is een thema. Telkens zoek ik iets in die sfeer. Ook bands zoals Megadeth, Slayer, Metallica en Sepultura hadden daar nummers over. Ik ga niet zeggen op wie je moet stemmen. We zijn met vier leden en hebben zelfs niet dezelfde politieke strekking. We zijn wel allen antifascistisch. Sla de politiek dus maar over. Natuurlijk hebben we bepaalde gedachten over bijvoorbeeld de milieuvervuiling en in bepaalde situaties word je zo geconfronteerd met politiek gedachtengoed.

Misschien dat ik me verkeerd uitgedrukt heb met het woordje politiek maar in bepaalde nummers zoals ‘Rats’ en vooral ‘Gernika’ wordt toch een anti-rechtse boodschap verspreid.
Die laatste is één van onze favoriete steden in Spanje. Het ligt in het Baskenland en dat is eigenlijk de regio waar we de meeste fans hebben. We hebben daar zoveel vrienden en we hebben er een speciale relatie mee. Ik schreef het nummer toen ik de eerste beelden van de Russische bombardementen in Oekraïne zag. Het moest verschrikkelijk zijn om op dat moment in Kiev te wonen. Je woning en alles wat je hebt wordt verwoest en zelf moet je vluchten naar een veilige schuilkelder. Dat is pure horror en zo kwam ik ertoe. Guernica is het beroemde schilderij van Picasso waar in de tweede wereldoorlog de Luftwaffe een bombardement uitvoerde op een stad met onschuldige mensen.

De muziek is super maar was het producer Zeuss (Rob Zombie/Overkill/Hatebreed) die zorgde voor het fantastische eindgeluid?
Ja, dat is de reden waarom we met hem blijven samenwerken. Het is het tweede album dat we mee hem doen. Het vorige deed hij ook al goed. We bleven maar zoeken naar een geluid dat we niet konden vinden en hij heeft dat gedaan. Hij heeft die energie en dynamiek van een liveshow kunnen omzetten op het album. Het klinkt totaal niet overgeproduceerd of overmasterd zoals op veel albums. Je moet het zowel op stil als op superluid kunnen afspelen. Zeuss was zelf ook blij en alles verliep erg gemakkelijk. Hij werkte niet met ons omdat hij betaald werd maar gewoon omdat hij het leuk vindt. Hij was deze keer ook meer betrokken. Er was totaal geen discussie over geld of over het moest. Het was gewoon werken en de beste plaat samen maken. Dat betekende erg veel voor ons. Hij is deel van ons team en gaf zichzelf helemaal. Het is tegenwoordig moeilijk om nog een origineel geluid te zoeken en te vinden maar hij vond het voor ons.

Er zijn deze keer ook gastbijdragen te horen. Vooral Jamey Jasta op ‘Snob’ klinkt fantastisch. Hoe startte al die samenwerking?
In het verleden werkten we nooit samen met iemand anders. We wilden deze keer wel iets doen maar alleen met artiesten die de band respecteren of ervan houden. Niet omdat het om een beroemd iemand ging. Het is gemakkelijk als je er geld tegenaan gooit. Je betaalt en ze doen iets. We bespraken het in de band en de rest ging vanzelf. Pablo García (zie het nummer ‘Fire Eyes’) komt uit Spanje en is een goede vriend. Ik heb op dit album geen enkele gitaarsolo ingespeeld en wilde alles overlaten aan David (de andere gitarist). Hij besliste een solo aan Pablo uit te besteden want zelf moest hij er al acht of negen vinden. Todd La Torre (zie het nummer ‘Vultures And Butterflies’) is al jaren een goede vriend en we houden regelmatig contact met elkaar. Toen de gelegenheid er was, vroegen we het hem en hij was direct bereid. Jamey was de laatste die erbij kwam en dat kwam eerder toevallig. Hij is de directeur van het Milwaukee Metal Fest en we waren volop met de organisatie aan het onderhandelen om daar te spelen. Toen er een akkoord was bereid, bleek hij ergens in cc tussen al die e-mails te zitten en antwoordde hij dat hij erg blij was dat we kwamen want hij hield van onze muziek en band. Ik wist dat zelfs niet. Ik ben een enorme Hatebreed-fan en zei hem dat. Toen vroeg ik of hij iets wilde doen als gast op ons nieuw album dat we aan het opnemen waren. Van het één kwam het ander en zo staat hij er ook op.