Dit nieuwe trio is wederom ontsproten aan het immer actieve muzikale brein van Neal Morse. Nadat hij Spock’s Beard verlaten had, bouwde hij al een immense solocarrière op en hij brengt ook nog albums uit met The Neal Morse Band. Tijdens de lockdown in 2020 had hij een aantal songs geschreven die zich uitermate leenden tot meerstemmige zang. Dus ging hij op zoek naar andere zangers, maar hij bedacht dat het ook wel fijn zou zijn als dit ware songschrijvers waren, zodat de songs gezamenlijk tot stand konden komen.

De eerste die hij een berichtje stuurde was Haken zanger/gitarist Ross Jennings en die zag dat meteen zitten. Neal’s vroegere collega bij Spock’s Beard, drummer Nick D’Virgilio, was er ook wel voor te vinden, want hij herinnerde zich de lange nachten op tournee, wanneer er na elke show meerstemmige covers gezongen werden van o.a. CS&N en The Beatles. Het nieuwbakken trio beleefde veel plezier aan dit muzikale uitstapje en ‘Troika’ is een collectie van elf toegankelijke songs. Deze songs zijn simpeler van opzet dan je van deze heren gewend bent, maar het aantal instrumenten dat gebruikt werd om ze te vervolmaken is toch wel groot. De meeste songs zijn akoestisch, voorzien van prachtige, egale samenzang, maar bij een drietal songs worden elektrische gitaren en Hammond orgel van stal gehaald en dat geeft meer punch aan het geheel.

‘Everything I Am’ opent met percussie en een akoestische speelsheid om meteen in de stemming te komen. Wat lijken die stemmen samen op Crosby, Stills & Nash, dat is helemaal waar! Zelfs de muzikale begeleiding in dit eerste nummer doet denken aan die tijd (jaren 70). Denk echter niet dat dit gewoon gekopieerd is, want de mannen bouwen variatie in, zoals een piano moment in ‘Julia’ en slide gitaar in het elektrische, maar catchy ‘One Time Less’. Meerdere songs zijn echte singer-songwriter liedjes, bijvoorbeeld het politiek getinte ‘A Change Is Gonna Come’ valt in deze categorie. ‘If I Could’ is dan weer onverwachts wulps huppelend en lijkt wel een popsong. De beklijvende samenzang scheert hoge toppen in het elektrisch versterkte ‘King For A Day’ en de vette gitaarklank in ‘Second Hand Sons’ doet zelfs aan Jimi Hendrix denken (alleen het begin). Na het sensitieve ‘My Guardian’ is het dan nog uitsmijter ‘What You Leave Behind’ die gaat lopen met de prijs van meest pakkende song. Wie enkel van metal houdt, zal dit te zoet vinden, maar in progressieve rock is er geen bezwaar tegen een vakkundig gemaakt album als ‘Troika’.