Nadat deze Duitse death metal act vorige jaar hun debuut album ‘Human Prey’ losliet komen ze nu al weer met hun tweede album met de geniale titel ‘Man Made Machine Made Man’. Denk daar maar eens over na met uw vergiftigde metal harses.

Het debuut album kreeg van mij 69 punten. Dat had niets met mijn staat van seksuele opwinding van doen; het leek mij de meest passende beoordeling. Het was een aardig, degelijk album wat niet opviel en niets toevoegde aan wat ik reeds in mijn bezit had. Het nieuwe album is niet heel veel anders, maar is mij toch beter bevallen. Dit komt omdat dit album een stuk bruter is dan het voorgaande. Ook zit er meer variatie in de muziek en zitten er veel meer herkenbare passages is. De muziek vermaakt eenvoudigweg meer dan op het vorige album. Dat is natuurlijk een goede zaak. Qua geluid zit men tussen acts als Arch Enemy en Cannibal Corpse, maar het is niet alleen maar hosanna uiteraard. Mijn punt van kritiek dat de band niets toevoegt aan het bestaande spectrum blijft van kracht. De band weet zich weer niet echt te onderscheiden van de rest. Ik heb echter ook moeite met de vocalen. Meestal klinken deze overtuigend en bruut, maar zo nu en dan probeert zangeres Britta Görtz heel evil klinken en dan wordt het eerder lachwekkend. Ze kan zich beter houden bij de grunts die haar makkelijker af gaan.

Al met al toch een stap naar voren in vergelijking met het debuutalbum, maar de top hebben ze nog (lang) niet bereikt.