Na het geweldige debuut liet Vampire op de navolgende EP ‘Cimmerian Shade’ en het tweede album ‘With Primeval Force’ horen dat ze een death metalband zijn waarmee we rekening moeten houden. Na drie jaar wachten kan ik concluderen dat dit nog steeds zo is. ‘Rex’ is namelijk een album geworden waar een vrij grote groep potentiële liefhebbers voor bestaat.

De muzikale insteek van het debuut is nog steeds aanwezig. Je hoort dus wel overeenkomsten met landgenoten als Repugnant of Bastard Priest, maar zeker ook grondleggers als Possessed. Ook is de invloed van Dissection, zoals op het vorige album ook al te horen was, niet weg te denken. De combinatie van giftige death metal riffs met toffe melodieën werkt uitstekend. Dat is uiteraard geen nieuw inzicht. Het is gewoon een feit. Ook klassieke metalbands wisten als geen andere dat een goede melodie effectief is. Denk maar aan Iron Maiden of Mercyful Fate. Namen die ik opzettelijk noem want ook hun invloed is hoorbaar bij Vampire. Juist de diversiteit aan invloeden maakt ‘Rex’ het beste album van de Zweden tot nu toe. Het is echt genieten geblazen. Ik heb het in andere recensies al eens genoemd; het gaat niet eens zozeer om de originaliteit, want alles is al eens gedaan. Het gaat vooral om de passie waarmee het gebracht wordt. En dit vijftal weet dat volledig over te brengen.

De wijze waarop de verscheidenheid aan invloeden samenkomen in de composities maakt duidelijk dat de heren passie voor metal hebben. Bij mij scoor je dan enorm veel punten. Tel daar een goede mix en tof artwork bij op en je hebt gewoon een bovengemiddeld album in handen. Dat de band ook gas terug durft te nemen en akoestische gitaren inzet, zorgt voor variatie. Verandering van spijs doet eten, luidt het gezegde. Van het recept wijkt Vampire niet veel af, maar net even een snuifje meer van dit en een mespuntje extra van dat doet wonderen.