Martyr Art – Through Soundwaves Volume 1
Self Released
Release datum: 24 december 2019
“Met afsluiter ‘Red Water (Christmas Mourning)’ begeeft Joe zich wat deze recensent betreft op glad ijs: Type O Negative is heilig en een band die je niet zomaar even covert.”
Bart Meijer – 17 april 2020
Joe Gagliardi, de man achter eenmansband Martyr Art, is een nieuw project gestart. Eigenlijk al even geleden, in december vorig jaar, kwam de eerste van vier EP’s in de serie ‘Through Soundwaves’ uit en het is een compacte (digitale) schijf geworden, waarop één origineel nummer staat en een drietal covers. Maar dan wel zo aangepast dat ze nog maar net herkenbaar zijn.
We horen met name snelle metal voorzien van een horror-randje. De naargeestigheid die dat met zich meebrengt wordt gelijk duidelijk met het spookachtige ‘The Desire Of Michael Myers’, waarin de gitaar een beklemmende atmosfeer neerzet: het begin van een achtervolging die naarmate het nummer vordert sneller en gekker wordt, tot het eindigt in de vangst en “afhandeling” van de menselijke prooi. Alhoewel Joe meerdere instrumenten bespeelt horen we hier met name iemand die gelukkig wordt van het verroeren van de zes snaren. Zo ook in een gitaar-gedreven versie van ‘A Forest’ (The Cure), waar solo en ritmegitaar elkaar rap afwisselen en we daardoor te maken krijgen met een heuse metalversie van het anders zo new wavige nummer. ‘In The Shadows Of Philadelphia’ vind ik persoonlijk boven de rest uitsteken. Een rustig, bijna bluesy nummer dat op een gegeven punt omslaat als er met donkere dissonantiën in de rondte wordt gegooid en de stem enigszins vervormt. Het warme, maar tegelijkertijd verontrustende gevoel dat hierdoor ontstaat kruipt makkelijk onder de huid.
Met afsluiter ‘Red Water (Christmas Mourning)’ begeeft Joe zich wat deze recensent betreft op glad ijs: Type O Negative is heilig en een band die je niet zomaar even covert. Het is dan ook verstandig om het origineel en deze niet te vergelijken en het eerder te zien als een tribute. Door de snelle, harde, industriële stukken die Martyr Art toevoegt is deze variant herkenbaar maar wel anders, en het hele album is dan ook een fijne, snelle break van de doorgaans lange, intricate doom songs die normaalgesproken door mijn huiskamer galmen.