Halestorm, Bloodywood in Afas Live, Amsterdam – 18 november 2025
“…dat is natuurlijk niet zo moeilijk: de dames winnen overtuigend “
Terwijl de dagen korter worden en het steeds weer guurder wordt, maakt Afas Live in Amsterdam zich op voor een avond vol donderend rockgeweld. De zaal is altijd prima georganiseerd en stelt in stat bands te laten schijn en als je dan twee bands hebt die garant staan voor kwaliteit, dan kan je eigenlijk weinig overkomen. Het Indiase Bloodywood en het Amerikaanse Halestorm trekken samen door Europa en doen vandaag onze hoofdstad aan. Nou ja, een buitenwijk ervan.
5 augustus 2025 I Tekst: Perry Boleij, fotografie: Hans Lievaart
Vandaag zijn we in het niet helemaal uitverkochte Afas Live om twee bands te aanschouwen. De eerste is de altijd zeer enthousiaste Indiase metalband Bloodywood die ons in ongeveer 45 minuten op moeten warmen. En dat is nodig, want het is behoorlijk fris buiten, maar dat kun je aan deze heren uit New Dehli wel overlaten. Ze starten met het nummer ‘Gaddaar’, wat al ontiegelijk veel kracht en warmte uitstraalt. Wat een energie hebben deze gasten. De eerste 3 nummers komen van het debuut album ‘Rakshak’ uit 2022. Het 4e nummer is ‘Bekhauf’ wat het hindi woord is voor dappere of onverschrokken, het nummer gaat over het confronteren en het overwinnen van angst. Raoul Kerr (zanger, rapper) en Jayant Bhadula (zanger) proberen dit ook duidelijk te maken door ons als het ware moed in te spreken. Ze zeggen dan ook dat angst een keuze is. Dit nummer is een samenwerking met Babymetal, maar de Japanse dames laten het vandaag uiteraard afweten. Daarna krijgen we het titelnummer van de 2e plaat ‘Nu Dehli’ en het vette ‘Halla Bol’, wat “verhef je stem” betekent. En dat doen de heren van Bloodywood wel. Het laatste nummer is ‘Machi Bhasad’, Dit is een verlengde versie die ze in deze vorm voor de 2e keer live spelen. Zanger Jayant is blij om zoveel Bloodywoodshirts te zien in het publiek; dat maakt het bestaan van de band wat makkelijker. Nederland heeft ze altijd gesteund, vanaf het begin, zegt hij, en daar is hij zeer dankbaar voor. Lekkere muziek, met Indiase invloeden, wat gepaard gaat met het energieke podiumgedrag van de mannen en dat maakt de eerste 3 kwartier een fijn begin van de avond.
Er komt een groot wit doek te hangen voor het podium maar als ik zo eens kijk is dat niet met witte reus gewassen, er zitten me toch vlekken in. Maar na het opbouwen geeft het wel een mooi effect met de shaduwen van de bandleden van de hoofdact van vanavond, Halestorm. Zangeres en naamgever van de band Lzzy Hale en haar broer, drummer Arejay Hale, begonnen al met nummers schrijven vanaf 1997 en hun eerste EP komt uit in 1999. Pas in 2009 komt het titelloze debuut uit. Vanaf dan komen er nog 7 full-length albums en een flink aantal EP’s op de markt. Het eerste nummer vanavond komt van het laatst uitgebrachte album ‘Everest’ en dat nummer, ‘Fallen Star’, knalt er meteen heel lekker in en Lzzy trekt meteen wat registers open. Het album uit 2025 wordt op 3 nummers na helemaal gespeeld vanavond en bij het nummer ‘Darkness Always Wins’ waar we met heel de zaal ons telefoon lampje aan doen en zo voor extra sfeer bij het nummer zorgen. Daarna houd de zangeres een klein wedstrijdje, wie het hardst kan schreeuwen. Het gaat dan tussen de heren en de dames in het publiek, dat is natuurlijk niet zo moeilijk: de dames winnen overtuigend en dat is een mooie opstap naar het bluesy ‘Like A Woman Can’. Tussendoor krijgen we ook nog een eerbetoon aan Ozzy Osbourne met de cover ‘Perry Mason’ die de zangeres weer voorziet van een geweldige uithaal. Lzzy was de enige vrouwelijke solist op Ozzy’s afscheid.
De nummers met Lzzy op piano geven een bepaald gevoel in de zaal en dat vind ik wel mooi. Bijvoorbeeld bij ‘How You Will Remember Me’, een mooi nummer om over na te denken. Bij het nummer ‘I Get Off’ is het wel grappig om te zien dat een meisje van een jaar of 10 die helemaal vooraan staat luidkeels mee staat te zingen, luister maar eens naar de tekst van het nummer, dat is wel een beetje veel van het goede voor een 10 jarige.
Het podium heeft een grote backdrop van het album ‘Everest’ en dan ook nog 2 hele grote handen (eigenlijk meer klauwen). Ik heb gelezen dat Halestorm eigenlijk nergens in uitblinkt in de gevarieerde show die ze geven, maar daar ben ik het niet mee eens, Lzzy blinkt voor mijn gevoel uit in het entertainen van het publiek met haar uithalen en interactie en de band hoor ik een heerlijke show spelen, zonder veel onnodige poespas. En tuurlijk doet drummer Arejay niks nieuws met zijn drumsolo met stokken van een meter (voor de mensen die de band al ooit gezien hebben dan, er zijn altijd mensen die voor het eerst komen), maar de kleine moshpit tijdens zijn solo is toch wel een feit. Bij het voorstellen van de band komt Lzzy bij haar broer en drummer en stelt hem voor als “every day full of joy” en dat ze elkaar na al die jaren nog niet zat zijn. de rest van de band bestaat uit gitarist Joe Hottinger tevens partner (of “friend with benefit”) van Lzzy en op bas hebben we Josh Smith. Het voorlaatste nummer ‘I Am The Fire’ wordt door de frontvrouw gespeeld op een double neck gitaar. Toch fijn, als Gibson je sponsort. Na een borreltje op het podium zijn we aangekomen op het laatste nummer ‘Here’s To Us’, proost. Op nog vele jaren, mevrouw Hale!
De setlist van vanavond:
1. Fallen Star
2. I Miss The Misery
3. Love Bites (So Do I)
4. Watch Out!
5. Uncomfortable
6. Perry Mason (Ozzy Osbourne cover)
7. Darkness Always Wins
8. Like A Woman Can
9. How Will You Remember Me?
10. I Get Off
11. Familiar Taste Of Poison (gedeelte)
12. Rain Your Blood On Me
13. Drum Solo
14. Freak Like Me
15. Mz Hyde
16. Everest
17. I Gave You Everything
Toegift:
18. Shiver
19. I Am The Fire
20. Here’s To Us
