Burning Q in Freissenbüttel, Duitsland, 24 – 26 juli 2025
“Dit was een van de bands waarvan de leden eerder als bezoekers op het festival waren en vroegen of ze hier ook konden spelen.“
Vorig jaar hebben fotograaf Danilo en ondergetekende het, voor ons toen, totaal onbekende, piepkleine, Burning Q metalfestival in de buurt van Bremen, Duitsland bezocht. Dit was ons erg goed bevallen en achteraf kregen we een bedankje van de organisatie omdat we de eerste (!) buitenlandse pers ooit waren die verslag deden van het festival. We hoefden er daarom niet lang over na te denken en besloten om dit jaar weer te gaan. Ons enthousiasme was nauwelijks te beteugelen en we hebben 3 andere gekken gevonden om met ons mee te reizen. Aldus togen we, 5 man sterk, naar het pittoreske Freisenbüttel in Noord-Duitsland.
3 oktober 2025 I Tekst: Wilco I Foto’s: Danilo
Indruk van het festival
Qua opzet is er vrijwel niets veranderd ten opzichte van vorig jaar. Het festival is nog steeds piepklein en ontvangt maximaal rond de 1000 bezoekers. De indeling op het terrein is ongewijzigd, net als de toegang en de camping.
Wat wel anders was is dat er nu een heuse container met mobiele toiletten aanwezig was waar je voor € 0,50 van gebruik kon maken. Goede zaak.
Het ontbijt werd nog steeds geserveerd door de moeders/oma’s van de voetbalkantine en was weer dik in orde, er was voor ieder wat wils en ruim voldoende.
Wat ook anders was, was de duur, dit jaar duurde het festival 3 dagen en begon het dus op donderdagavond al met een aantal cover bands. Wij konden daar niet bij zijn omdat we ook nog naar Iron Maiden moesten…
Verder was alles eigenlijk precies zoals vorig jaar. Alles was maximaal 4 minuten lopen van elkaar verwijderd, je hoefde nergens te wachten en alles was strak geregeld. Ook nu weer waren er 2 podia, een kleine in een tent en een grote op het veld. De bands speelden weer keurig allemaal na elkaar zodat je echt alles kon zien. Omdat het allemaal zo klein was kon je bij je tentje ook elke band prima horen. Elke band begon ook nog eens keurig op tijd en had, net als vorig jaar, een uitstekend geluid.
Bands/optredens
In totaal (inclusief de donderdag) zouden 33 bands hun kunsten komen vertonen. Het was weer een mooie mix van verschillende metalstijlen zoals thrash, death, black, power, prog en wat al dies meer zij. Net als vorig jaar waren we natuurlijk niet in staat om alle bands te zien. Want hoewel er totaal geen overlap was, was er vaak maar 5 minuten ruimte tussen de bands. En ja…er moet ook gegeten, gedronken en gepoept worden.
Als je bedenkt dat het festival al sinds 2011 bestaat en nauwelijks gegroeid is hebben ze best namen van enig allure op de bill staan zoals Vulture Industries, Sulphur Aeon, Benediction en The Crown.
Qua bands zou voor ons het zwaartepunt op de vrijdag liggen, maar ook de zaterdag bracht voldoende vertier. Hoewel de meeste bands natuurlijk uit Duitsland zelf komen zijn er namen van over de hele wereld.
Gesprek Organisatie
Omdat wij de eerste pers buiten Duitsland waren werden we uitgenodigd door de organisatie voor een babbeltje. En omdat het Duitsland is werd er bier gedronken. We spraken met Florian kort over de historie, deze uitvoering en de toekomst.
-Hoe is het festival ontstaan?
Enkele fans uit de buurt vonden Wacken te ver reizen en te massaal worden en besloten toen om zelf maar een festival te organiseren.
-Hoe kan zo’n klein festival zo lang blijven bestaan, terwijl er best grote namen komen?
Veel bedrijven uit de buurt sponseren ons, zo helpen de lokale bouwmarkt, bank en de VVV van de gemeente mee. Alle medewerkers op het festival zijn vrijwilligers, zonder hen was dit niet mogelijk geweest. Maar we merken wel dat voor ons de kosten ook steeds hoger worden. Zo hebben we voor het eerst in 5 jaar de prijs van bier moeten verhogen. Voor de komende jaren twijfelen we of we het festival groter moeten maken om meer inkomsten te krijgen. Een andere optie is de prijs van de kaartjes te verhogen.
-Maar de kleine omvang maakt het juist zo fijn hier!
Dat horen we meer. We willen ook echt niet heel erg groeien, misschien 100 tot 200 man erbij. Maar als we willen blijven bestaan moeten we wel iets gaan veranderen.
-Was het ook niet iets van een beschermd gebied?
Ja, dit is een beschermd cultuur/landbouw gebied. We mogen het land van de boer en de gemeente ook alleen onder strikte voorwaarden gebruiken en we mogen niets vervuilen etc. Daarom zijn openvuur en generators verboden. Er mag nog geen sigarettenpeuk op de grond liggen. Overal hebben we daarom asbakken enzo geplaatst.
(inderdaad is er na 3 dagen festival nauwelijks afval en/of iets van peuken te zien!, red.)
-En wat vinden de inwoners van het dorp ervan? Kunnen die er om lachen?
Ja! Het dorp vindt het echt heel leuk. De inwoners krijgen uiteraard allemaal gratis entree en vinden het leuk dat er eindelijk iets gebeurt haha.
Een paar jaar geleden was er zo veel modder dat auto’s, campers en caravans het terrein niet meer af konden komen. De inwoners kwamen meteen, we hadden niet eens de kans om het te vragen, helpen met hun trekkers enzo. Het leeft echt in het dorp.
-Hoe krijgen jullie het voor elkaar dat elke band zo’n ontzettend goed geluid heeft?
We hebben een professionele geluidsman als vrijwilliger en die zorgt daar. Het is inderdaad wel opvallend he?! Haha. We krijgen er meer complimenten over.
-Doen jullie ook nog iets aan marketing oid? Hoe weten mensen jullie te vinden?
Nee, daar doen we eigenlijk niets aan, behalve hier in de buurt. We verkopen al een paar jaar achter elkaar uit en dit jaar hebben we voor het eerst bezoekers uit de VS en Litouwen. Het lijkt ons daarom niet nodig haha. We zijn inmiddels ook echt wel bekend, want van de meerdere grote Duitse magazines en sites komt er pers.
-De laatste jaren krijgen jullie steeds meer bands van enig statuur. Hoe krijgt zo’n klein festival het voor elkaar om dit soort grote acts te boeken?
Een van de vrijwilligers is een professionele boeker en die doet het goed haha. Ook vragen sommige bands of ze kunnen spelen. Ook hebben we bezoekers gehad die zelf in een band zitten en vragen of ze kunnen spelen, dit jaar bijvoorbeeld Sulpher Aeon!
-Waarom is er dit jaar geen Bolt Thrower tributeband??
Oja, sorry, maar volgend jaar komt er wel weer een hoor!
Toen moest Florian weer aan het werk om de stroom ergens uitgevallen was en kwam dit korte, doch verduidelijkende interview tot een plots einde.
Dag I, vrijdag 25 juli 2025
Onze vrijdag begon met Galactic Superlords op het hoofdpodium. De band uit Keulen speelt (hard)rock met een flinke vibe uit de jaren 70 en 80 en heeft bij tijd en wijlen wel wat weg van Alannah Myles (Black Velvet) met een boze bite. Het was de 1e band op het grote podium en nog niet iedereen was klaar met het opzetten van zijn/haar tentjes etc, maar toch was er redelijk wat volk te vinden. Het geluid was goed de sfeer was eigenlijk al prima ondanks het vroege uur. Ik denk dat niemand bekend was met de muziek van de band; het publiek ging niet echt uit de plaat, maar de response was vol enthousiasme.
Het was een terechte opener van het grote podium; het was een gezellig optreden.
Hierna was het de beurt aan het voor mij volledig onbekende, Duitse, Spitfire. De band speelt een mix van punk en thrash en ondertekenende en zijn kudde kunnen daar helemaal niets mee. Het was precies zoals je kon verwachten; matige muziek met beroerde vocalen. Edoch…de tent stond aardig vol en, het moe gezegd worden, de band ging er wel echt voor. Het optreden knalde van de energie en het enthousiasme. En (ik heb immers wel een metalen hart) bij tijd en wijlen was het best bruut en konden we genieten van een paar sterke solo’s. Als geheel klonk het vlijmscherp en gemeen.
Het publiek vond het allemaal te gek en reageerde derhalve erg enthousiast op de verrichtingen van de band uit Karlsruhe.
En hup, door naar de volgende band op het grote podium, het Deense Thus. Dit was weer zo’n band waar ik nog nooit van had gehoord. Death metal is hun ding en dan zijn we altijd alert.
Bij aanvang stond het veld halfvol, niet zo gek, want na Spitfire moest er eerst bier gehaald worden. Naar mate het optreden vorderde liep het veld voller en voller zodat er tegen het einde een goede 500 man stond.
De death metal van deze jongens is soms wat te moeilijk (prog) om op een festival kennis me te maken. Aan de andere kant zaten er ook weer heel aanstekelijke stukken in. Ik zou het willen omschrijven als scherpe, progressieve thrash/death met een Pantera sausje. Of het aan de muziek lag of aan het bier, maar het optreden werd steeds leuker tegen het einde. Leuke kennismaking was dit.
En dat vond de rest van de aanwezigen ook, want het applaus was luid.
Vervolgens als een speer weer naar de tent (32 seconden dit keer) omdat onze favoriet Rise Of Kronos daar zou spelen. Deze Hamburgers spelen onvervalste Zweeds/Duitse death zonder opsmuk, maar met veel variatie. Bij aanvang was de tent he-le-maal leeg. Gelukkig veranderde dit heel snel en stroomde de tent vol. De muziek is super bruut, het geen totaal niet paste bij de blijheid die van de gezichten van de bandleden afstraalde. Door het perfecte geluid was het volop genieten van oa ‘Seperate The Sheep From Goats’ en het fantastische ‘Poison Of The Gods’. (Luister dat nummer!)
We waren getuige van de traagste circlepit ooit. Zanger Tom besluit maar even het publiek in de duiken en proberen heel boos te doen. De grijns kreeg hij echter niet van zijn gezicht af.
Afgesloten werd met ‘Titanium’. Het was een fantastisch optreden en na al dit geweld wilde even uitblazen…oh nee…
…want op het hoofdpodium maakte Hireas haar opwachting. De band uit Hannover en Osnabrück rondom stoeipoes Britta had vanaf de start een vol veld. Je moest zelfs even opletten als je naar voren rende met je bier. De band speelt muziek gelieerd aan Arch Enemy en het Franse Nightmare. De focus ligt hier echter veel meer op de death dan de modern metal en het is ook een stukje bruter dan de Zweedse broer/zus.
Dit was duidelijk een publiekslieveling, want de band werd op handen gedragen. De plaatsing zo vroeg op de dag (16:05 uur) verbaasde ons dan ook.
En weer was het geluid perfect en songs als ‘Solitary’ en ‘We Owe No One’ beukten dan ook genadeloos hard in op het publiek.
Zangeres Britta verlaat het podium om gezellig een rondje tussen het publiek te doen en nodigt ons daarna uit voor circlepit, maar dat lukt maar half.
De vlam slaat echter wel verder in de pan als zanger Tom van Rise Of Kronos ook nog even mee komt doen.
Gaandeweg het optreden komen we tot de vaststelling dat dit gewoon een hele goeie band is en hier even een grandioos optreden neerzet. Het was alleen te snel afgelopen.
De plaatsing op het hoofdpodium was dan ook de enige juiste.
Toen was het wel even tijd om uit te blazen. Stallion, Karloff en Ultima Necat hebben we derhalve overgeslagen.
We moesten namelijk nog even vol gas voor nog meer optredens.
Om half 8 was het de beurt aan het Britse High Parasite op het hoofdpodium. Op papier is deze band uit Yorkshire een zeer interessante. De afkomst verraadt natuurlijk wel iets; oprichter is Aaron Stainthorpe die we allemaal kennen van My Dying Bride.
Dit is daar echter geen kopie van, maar een poging om de doom/gothic van Paradise Lost te benaderen. Dat kan ik altijd waarderen.
Helaas is dit niet de beste poging die ik ken. Ze doen op het podium echt wel hun best hoor, maar het is niet echt voer voor het Duitse publiek. De reacties van het publiek zijn tam, applaus krijgt men echter wel. De styling op het podium is bijzonder en lijdt wat af van de muziek. Het toevoegen van een tweede vocalist is een goeie zet. Het maakt de wat eentonige muziek een stuk dynamischer.
Ondanks dat de doommetal vooral warme klanken uitdraagt voelen we hem niet. De rest van het veld lijkt ook moeite te hebben te muziek op te nemen.
Het geluid was wel weer top, maar kon niet verhullen dat het een wat kale act was. Helaas…
Op naar een andere Britse band, met net zo’n cultstatus als de hoofdband van de heer Stainthorpe; te weten Benediction. Hoewel de band inmiddels ook al zo’n 354 jaar bestaat ben ik nooit echt goed bekend er mee geraakt. De band heeft echter wel een cultstatus in de deathmetal dus we ontkwamen er niet aan om even een kijkje te nemen.
Het veld was goed vol en we moesten zelfs even wachten op onze biertjes…. Als je helemaal vooraan wilde staan moest je er zelfs een beetje voor dringen. Dat zien we zelden op dit festival. Het geluid was natuurlijk weer uitstekend, al viel nu wel op dat het echt grof, hard en bruut was. De stem van zanger Dave Ingram klonken live een heel stuk beter en agressiever dan op het albums. De gehele set was omlijst met een lompheid die ik niet van deze band had verwacht. Uiteraard was er weer belleblaas aanwezig, want weinig is zo metal als belleblaas.
Het was dus een erg genietbaar optreden en verrassend leuk. Enig smetje was het herhaaldelijke gedweep met Ozzy…na 3 nummers weten we wel dat ie dood is en wat ie betekend heeft…
En weer door, naar wat het hoogtepunt zou moeten worden. Zou…want het optreden van het Duitse Sulphur Aeon viel wat tegen. Dit was een van de bands waarvan de leden eerder als bezoekers op het festival waren en vroegen of ze hier ook konden spelen. Mede daarom waren de verwachtingen hoog gespannen. De complexe, goed luisterbare en wel doordachte brute deathmetal van de band maakte deze verwachtingen groter.
Niet dat ze slordig speelden of het geluid slecht was ofzo, nee dat allemaal niet. Alles werd perfect uitgevoerd, gedragen door perfect geluid. Het was zo perfect…ze hadden ook een cd op kunnen zetten. Debet daaraan was dat er totaal geen contact met het publiek was. De podiumpresentatie deed wat denken aan Behemoth, maar dat is nog swingender dan dit. Er was iets minder publiek aanwezig dan bij Benediction, maar het publiek was wel degelijk dankbaar en geïnteresseerd. De muziek brengt met zich mee dat het een wat meer select publiek trekt. Het aanwezige publiek kon zich verliezen in perfecte uitvoeringen van ‘Incantation’, ‘Gateway To The Antisphere’, ‘Seven Crowns And Seven Seals’ en ‘Devoted To The Cosmic Chaos’.
Hoewel het dus een tamelijk onpersoonlijk optreden was, was het zeker geen straf om er bij te zijn. Live waren de nummers nog steeds beenhard en onderhoudend. De aanwezigen hebben dus echt wel genoten van ruim een huur hoogwaardige brute deathmetal.
Toen hadden we de knollen bijna op, maar het bijzondere fenomeen Master Boot Record konden we natuurlijk niet laten schieten. Dat dachten er meer en de tent stond dan ook ramvol. Dit clubje uit Rome maakt instrumentale industrial electronic metal/synthwave/chiptun metal. Je weet nu precies wat ik hier mee bedoel.
Je moet hierbij denken aan instrumentale synthesizer muziek met metalgitaren, drums en vintage computer en scifi geluiden. Dit alles omlijst door een show die 80-ies computers uitstraalt. Daarbij is men ook nog eens heel er blij en enthousiast. Ze hebben eigen composities maar spelen ook de gekende deuntjes uit bekende games. Voor de gemiddeld computer/game nerd was er erg veel te genieten. Hoewel het totaal mijn muziek niet was kon ik het enthousiasme van de overvolle tent wel begrijpen. De blijheid was aanstekelijk.
In plaats van plectrums en drumstokjes werden er aan het einde diskettes het publiek in gegooid…dat zegt genoeg lijkt me. Leuk afsluitend feest!
Dag II
Dag 2 begon, voor de liefhebber met yoga in de tent. In de tent lagen zo’n 15 matjes en onder de gebruikelijke teringherrie begon de juf instructies te geven, uiteraard met een fles bier in de hand.
Gek genoeg was er veel animo voor…
Eerste band van de dag voor ons was Morpheus uit België. Men speelt alternatieve rock en daar liepen de Duitsers nog niet zo hard voor. Voor een tent die slechts voor een kwart gevuld was begonnen onze zuiderburen aan hun set. Wellicht was half 2 ook gewoon te vroeg…
Het publiek dat er wel was, was ook nog niet helemaal in de stemming. Slaperig en nuchter stond men de prestaties gade te slaan. Wederom was het geluid erg goed, maar daardoor viel de matige zang wel op helaas.
De muziek was wellicht ook iets te tam voor het tijdstip, maar de vlam wilde maar niet in de vlam staan. De onbekendheid met het geboden materiaal zal ook niet geholpen hebben denk ik.
De band deed wel haar best hoor, dat wel.
Op naar het grote podium voor het Zweedse Sarcator. Dit was heel andere koek; furieus smeet de band haar zwartgeblakerde thrash over het veld. Dit was wel echt hele brute speed/thrash met een black sausje en iedereen was daarom weer wakker. Bij aanvang was het veld halfvol, maar de woeste klanken lokten meer en meer zwarte zielen naar de hellepoort. De zanger klonk helaas een beetje als een Gremlin, maar het geluid was natuurlijk weer heel dik in orde.
Bij de wat tragere nummers viel er best veel te genieten, maar bij de hypersnelle trad verzadiging snel op.
Een vermakelijk, energiek en goed optreden. Maar hoe zwart en koud ook, men kon niet voorkomen dat het zonnetje alles liet baden in een fijne kleurrijke warmte.
En hup, weer zurück naar de tent. Daar mochten de Brabanders van Unlocked hun furie loslaten. Ook dit was weer een uitermate bruut optreden, gedragen door een geweldig goed geluid. Helaas vonden maar weinig bezoekers hun weg naar de tent, veel volk was er niet aanwezig. Dit werden er geleidelijk wel meer, maar vol kwam de tent nooit. Dit had vermoedelijk te maken met de temperatuur…de zon scheen volop. Heel fijn, maar daardoor was het in de tent bijna niet te doen. Veel volk stond dan ook net er buiten.
Aan de Brabantse jongens heeft het zeker niet gelegen. Die gaven alles wat ze hadden en zetten een heel erg energiek optreden neer. Man, wat gingen ze te keer en wat was het bruut. Zeker gaan kijken als ze een keer in de buurt zijn.
Interview Unlocked.
Even na dit optreden hadden we kans om de mannen even te spreken. Het bleek dat ze de dag ervoor in Graz in Oostenrijk hadden gespeeld en de dag dáárvoor in Slovenië. Graz – Freissenbüttel is 1069 km. Als je dat erbij optelt hebben ze echt heel goed hun best gedaan.
Men vond het niet zo erg dat de tent niet vol stond, ze wilden plezier hebben met hun optreden en dat hebben ze gehad. De drummer blijkt ongeveer half zo oud te zijn als de rest van de bandleden. Tijdens het optreden bleek echter dat Kevin een beest is waar veel deathmetal bands jaloers op zouden zijn. De complimenten werden aarzelend geaccepteerd. De jongen is dan ook pas 19 jaar en komt vers van de metalacademie in Eindhoven. De rest kent elkaar al heel lang en hebben in veel verschillende bands gezeten.
Het blijkt pas de 4e keer te zijn dat ze in deze bezetting spelen, maar daar was niks van te merken.
Leuke, gezellige gasten!
We hebben elkaar nog viel spass gewenst, want we moesten weer door natuurlijk.
Op het hoofdpodium stond Vulture Industries uit Zweden klaar. Ik kende deze band wel van naam, maar had niet echt een beeld van wat we konden verwachten. De naam verraadt echter natuurlijk al dat het geen standaard thrash is.
Het blijkt een soort hippiemetal met een The Cure geluid en dito zang. De band betrad het podium blootsvoets. Geen slecht idee, want de zon was net zo meedogenloos als sommige bands. Ondanks te hitte trad de band toch op in maatkostuums.
Helaas liep het publiek niet warm voor deze bijzondere act en blijft het veld tamelijk matig bezet. Dit was dan ook het eerste optreden waar er iets aan te merken was op het geluid, want de keyboards waren niet altijd even goed te horen.
De band gaf echter wel alles en deed haar best om de sfeer er in te krijgen. Dus besloot men deels op het veld verder te spelen en er een soort circusact van te maken. Dit kon op veel bijval van het publiek rekenen. De sfeer zat er daarom uiteindelijk toch in. Zanger Bjornar Nilsen blijkt een heel fatsoenlijke zangstem te hebben, hetgeen de muziek naar een hoger plan tilt.
Het is muziek die je eigenlijk moet kennen voor je naar een optreden gaat, want het is geen muziek waar je zo maar helemaal vanuit je kneiter gaat.
Toch was het een leuk optreden van een band die meer publiek en reactie had verdien
Terug naar de tent waar Iron Walrus (wat een naam) begon aan haar set. Zoals de naam doet vermoeden is dit geen easy-listening muziek, maar lood en loodzware doom, met grunt. Band leden waren getooid in mutsen met slagtanden…juist ja.
De tent puilde uit, maar toch wisten enkelen tijdens het optreden nog naar binnen te sneaken. Het geluid was wondergoed en ze loodzware muziek voelde als een moker die traag je brein aan gort beukt. Subtiel en fijnbesnaard dus.
Het publiek vond het allemaal fantastisch en bleef tot het einde enthousiast.
Rare band, rare verschijning, rare muziek, leuk optreden.
Op het hoofdpodium stond namelijk het Zweedse The Crown, waarschijnlijk de grootste naam van deze editie. Ik vond deze jongens ten tijde van ‘Eternal Death’ echt geweldig, maar ben ze daarna uit het oog verloren omdat er mij later te veel punk in de muziek zat.
Eens kijken wat ze er vandaag van bakten.
Het veld stond in elk geval helemaal vol. Ik denk dat er nergens anders meer een zwarte ziel te bekennen was.
En godver wat ging dit hard. Gesteund door een perfect geluid beukte de band genadeloos op de ‘massa’ in. Alles details waren goed te horen en dat is natuurlijk een voorwaarde voor dit soort snelle muziek. De thrashy deathmetal was heel erg bruut en kreeg het veld goed in beweging. Tot mijn genoegen konden we ook van een flink aantal oudere nummers genieten, onder andere van ‘Angels Die’ van ‘Eternal Death’. Goed dat ze die plaat niet vergeten zijn.
Toch kon deze band onze aandacht niet helemaal tot het einde vathouden. Omdat de meeste nummers op topsnelheid gespeeld werden trad er weer verzadiging op.
Maar ach…het was een heel dik, goed en heel goed bezocht optreden. Een waardige afsluiter op het grote podium.
Voor ons was er nog 1 band te gaan, de Griekse blekkies van Yoth Iria. Hoewel de Griekse invloeden duidelijk aanwezig zijn heeft de wel een eigen geluid. De muziek is melodieus en verhalend, niet persé bruut of zwaar.
In de tent was geen plek meer, ik denk dat ik de tent nog niet zo afgeladen vol heb gezien als tijdens dit optreden. Eigen valt er niet zo veel over dit optreden te zeggen. De sfeer was magisch, het geluid optimaal en het publiek razend enthousiast. Logisch ook, want we konden genieten van de prachtige melodieën van onder andere ‘Tongue Of Birds’.
Ik was niet heel erg bekend met hun muziek, maar toch was het optreden voorbij voor ik er erg in had. Het voelde als een warm bad. Dit was dan ook geen kille black metal, maar warme bezwerende muziek. Perfect als afsluiten van zo’n lange dag. Goed gedaan jongens!
Conclusie
Het weer was een stuk beter dan vorig jaar, dit droeg natuurlijk bij aan de feestvreugde. Helemaal droog is het natuurlijk niet gebleven, want vrijdag en zondag is er best wat regen gevallen. Het terrein was er echter lang niet zo dramatisch aan toe als vorig jaar. En zaterdag heeft de hele dag de zon geschenen.
De bands die we gezien hadden deden allemaal erg hun best, dit met wisselend succes. Toch heeft de meerderheid een erg goede indruk achter gelaten en was dit weer een editie om in te lijsten. In de reacties op verschillende sites en sociale media is dit ook te lezen, net als de oproep om vooral niet groter te worden. De schaal van het festival is kennelijk voor veel bezoekers een van de redenen om te gaan.
Het personeel, allemaal vrijwilligers, was weer super vriendelijk. Zoals te verwachten is alles zonder ook maar 1 klein incidentje verlopen en was de sfeer weer op en top. Het ontbijt bij de voetbaloma’s was weer zeer uitgebreid en goed geregeld. Er was veel keuze en alles was goed voorradig.
Er waren weer voldoende Dixies, maar de toiletwagen op het terrein voegde wel wat comfort toe.
Als je ook niet meer houdt van de grote massale festivals zoals WOA, Graspop, Hellfest of Summerbreeze is dit een geweldig alternatief. Gun jezelf dit geweldige feestje.
Men heeft alvast een aantal redenen gegeven om volgend jaar weer te gaan, want er zijn alweer bands voor 2026 bekend. Grote namen tot nu toe zijn:
-Immolation
-Grave Digger
Interessanter zijn echter de volgende namen:
-Atlantean Kodex, epische doom uit Duitsland;
-Crypt Sermon, nog meer epische doom, maar dan uit de VS;
-Nephylim, erg fijne, brute, epische death uit Nederland;
-For Victory, Bolt Thrower tribute band en
-Phantom Spell, prog, power uit Spanje.
Ook zijn er met Spectral Wound, Traktat en Rana 3 blackmetal bands bevestigd.
Social media