Henry Wagons, The Dead South in Afas Live – Amsterdam – 12 maart 2025
“…dus het gaat goed met The Dead South, hun muziek wordt gewaardeerd door een gemêleerd publiek jong, oud, maar ook country, metal, punk en pop liefhebbers.”
The Dead South heeft een gevarieerd publiek. Dat is duidelijk als ik de lange rij zie die ontstaan is bij de ingang van de Amsterdamse Afas Live. De band heeft dan ook een mix van muziekstijlen, die vooral in het americana, country, bluegrass hoekje zitten, maar ook heavy metal en punk komen voorbij, in het oordeel over welk hokje ze nu passen. Ik ben van mening dat ze maar moeilijk in een hokje te stoppen zijn en juist daar houd ik van en met mij meerdere aan de rij te zien.
19 maart 2025 I Tekst: Perry Boleij, fotografie: Hans Lievaart
The Dead South tourt samen met Henry Wagons door Europa en daarbij doen ze ook de Afas Live aan, in Amsterdam. Ik heb een hele brede muzieksmaak, dus wil ik er graag bij zijn. Mijn maat en fotograaf Hans heeft contact gehad met Sedate bookings en die willen ons er graag bij hebben, dus op naar Amsterdam. Ik hoor veel mensen denken: “maar deze bluegrass country band hoort toch niet op deze site”. In de introductie van de band op een ticketverkoop site staat letterlijk: “The Dead South is een bluegrass ensemble met een heavy metal ensemble, de band transformeert moeiteloos van traditionele bluegrass naar doom metal en alles daar tussenin en blijft daardoor boeiend en relevant”. De tekst is van Sedate bookings. Ik ken de muziek van The Dead South al jaren en vind het vooral bluegrass / country, maar inderdaad, de heavy metal attitude zit er wel in en de tempowisselingen in de nummers hebben de doom vibe, maar ook punk komt er in terug, vooral live is dit terug te zien en horen.Dit is niet om jullie te overtuigen maar dit is mijn visie op het algehele geluid van de band.
Maar dan nu naar de show, we beginnen vanavond met een artiest uit Melbourne Australië. Henry Wagons is een singer / songwriter, muzikant, radio en tv presentator die een hoop humor heeft. Hij zit vol verhalen en anekdotes en hij laat ons dan ook regelmatig lachen.Henry heeft van vroeger uit een muzikale achtergrond, zijn opa was 23 jaar lang de dirigent van het South Australian Symphony Orchestra dus misschien heeft hij zijn muzikaliteit daar van geërfd. Henry heeft Lachlan Bryan meegebracht om hem te ondersteunen, met gitaar, achtergrondzang en toetsen. Het geluid is prima en de heren hebben er heel veel zin in. De zanger kondigt een nummer aan voor de mensen die niet in de zaal zijn en dus liever lui op de bank liggen, ‘Don’t Be Down And Out’. Daarmee moedigt hij de thuisblijvers aan om naar buiten te gaan en iets te gaan doen, in ieder geval niet somber thuis gaan zitten.
Als we dan tussen de 2 bands moeten wachten op het ombouwen van het podium komt er verschillende muziek uit de speakers die mij niet zo kan bekoren, maar dan op eens hoor ik ‘Waiting Room’ van Fugazi… Dat vind ik dan weer wel hele fijne muziek. Om 21:15 komt The Dead South het podium op en begint rustig met ‘Snake Man Pt. 1’, gevolgd door het 2e deel van ‘Snake Man’, waardoor we lekker in het ritme komen van de avond. ‘The Chains And Stakes’ tour was in 2024 al in 013 Tilburg, en nu een stapje groter in de Afas Live, dus het gaat goed met The Dead South. Hun muziek wordt gewaardeerd door een gemêleerd publiek, jong, oud, maar ook country, metal, punk en pop liefhebbers.
Er komen in totaal 8 nummers van het 13 nummers tellende album uit 2024 voorbij, maar met 4 albums op hun conto kunnen we een gevarieerde setlist verwachten, natuurlijk allemaal met de typische mix van verschillende stijlen muziek, ik houd ervan. Het ‘Chains & Stakes’ album decor op het podium ziet er gaaf uit, met de huisjes aan de zijkant en het kerkje op de achtergrond met verlichting erin. De Canadese heren zijn supergoed op elkaar ingespeeld. Daardoor wordt het een hele strakke show, De band bestaat uit: Nate Hilts (zang, gitaar, mandoline), Scott Pringle (Mandoline,gitaar, zang), Colton Crawford (banjo), en Danny Kenyon (cello, zang). Dit is de bezetting vanaf 2012, waar Colton een paar jaar en Danny een jaar tussenpauze van de band hebben gehad. Maar als je al zolang met elkaar speelt, kun je lezen en schrijven met elkaar en natuurlijk vette muziek maken.
Zanger Nate heeft soms een emotioneel geluid en anders weer de heavy sound. De snelheid van de mandoline van Scott is metal-waardig en Colton gaat soms te keer als een punker op zijn banjo. Ik zie zelfs iemand soort van headbangen. Het album ‘Good Company’ uit 2014 wordt vertegenwoordigd door 6 nummers, waaronder het snelle ‘Travellin’ Man’, en ‘The Recap’, waar we meerstemmige zang en een vette, bonkende cello/bas voor onze kiezen krijgen, Colton neemt hier ook de basdrum voor zijn rekening. Bij ‘Honey You’ krijgen we een emotionele stem van Nate te horen. En natuurlijk mag de grote YouTubehit ‘In Hell I’ll Be In Good Company’ niet ontbreken en met 436 miljoen views kun je ook wel zeggen dat het een hit is. Het publiek gaat bij dit nummer dan ook helemaal los. Voor de toegift komt Henry Wagons het podium op om de band te introduceren en dat doet hij op zijn typische grappige wijze. Na het instrumentale ‘Clemency’, het poppy maar ook virtuose ‘Completely, Sweetly’, en de hele mooie ballad ‘Broken Cowboy’ komt er met ‘Banjo Odyssey’ een einde aan deze hele gave show.
De setlist van vanavond:
- Snake Man Pt. 1
- Snake Man Pt. 2
- 20 Mile Jump
- Son Of Ambrose
- Boots
- Yours To Keep
- Travellin’ Man
- The Recap
- Miss Mary
- A Place I Hardly Know
- The Dead South
- Black Lung
- Tiny Wooden Box
- Gunslinger’s Glory
- A Little Devil
- In Hell I’ll Be In Good Company
- Honey You
Toegift:
- Clemency
- Completely, Sweetly
- Broken Cowboy
- Banjo Odyssey
Social media