We herinneren ons nog goed hoe de Noorse doom metal band Funeral ons leven binnen wandelde met het imposante ‘From These Wounds’ in 2006. Toen bleek de band al sinds 1991 actief te zijn en de muzikale uitlaatklep van Anders Eek (drums). Dat is het altijd gebleven en zo ging de band door diepe dalen toen twee leden in de loop der jaren overleden. Helaas kon Anders dus meespreken van de kommer en kwel die te horen is in de begrafenissfeer van de Funeral songs. Zijn werk is een ode aan zij die heen gingen en kan men als catharsis beschouwen. Dat gaat ook op voor het zevende studioalbum ‘Gospel Of Bones’, dat opgedragen is aan zijn gestorven vrienden (er was ook nog een persoonlijke vriend buiten de muziekscène die overleed), vandaar de laatste track ‘Three Dead Men’.

Doom metal staat bekend als een behoorlijk behoudend subgenre in metal. Er wordt weinig geëxperimenteerd, maar dat is buiten de creaties van Eek gerekend. Elk album is wel degelijk anders, in herhaling vallen komt hier niet aan te pas. De basis blijft zware doom metal, maar we kunnen dit album met recht een hybride van doom metal, klassieke muziek en folk noemen. Het eerste element manifesteert zich is de sfeer en zinderende trage riffs, invloeden uit klassieke muziek zijn legio. Zo is er een nieuwe zanger Eirik Krokfjord die met zijn lage bariton een bekende Noorse operazanger blijkt te zijn. Hij bepaalt een groot deel van het timbre. Een sterrol is weggelegd voor de strijkers. Sareeta (Ram-Zet) is aan zet voor viool en cello, maar ook op Hardanger fiddle te horen, wat ons dan weer bij het folkelement brengt. Bovendien wist men ook Øyvind Rauset te strikken voor enige vioolstrijkjes in twee songs en die was in de jaren zeventig een beroemdheid met zijn folkrockband Folque. In het midden van alle treurnis staat zelfs een cover van hen in de vorm van het instrumentale ‘Ailo’s Lullaby’. Het is een moment om diep adem te halen temidden van alle zwaarmoedigheid. Twee nieuwe gitaristen smukken het geheel op met prachtige leads die zich doorheen de lange songs slingeren. Om te vermijden dat de operazang alle aandacht naar zich toe trekt, heeft men ook nog gezorgd voor een gastzanger met een heel ander stemtimbre. Dat komt op naam van Espen Ingjerd (vroegere band Beyond Dawn). Hij doet een machtige prestatie in ‘To Break All Hearts Of Men’ waarin ik meteen gewonnen ben voor zijn lijzige David Bowie achtige performance en ook in de ingetogen afsluiter ‘Three Dead Men’ doet hij wonderen. Zijn grote invloeden zijn Michael Gira van Swans en John Lennon. Het mag intussen duidelijk zijn dat er veel is om in zich op te nemen wanneer je ‘Gospel Of Bones’ wil leren kennen. Dit is echt bijna zeventig minuten muziek die je meermaals op je moet laten inwerken. Dan pas besef je de schoonheid en integriteit van ‘Gospel Of Bones’. Funeral is uniek in de doom metal wereld.