The Vision Bleak is de muzikale speeltuin van de bijzonder getalenteerde muzikanten Markus Stock en Tobias Schönemann. Hier laten zij zich graag aanspreken als Schwadorf en Konstanz om de liefde voor horrorverhalen, illustere schrijvers en een zekere romantiek te laten zegevieren op albums met gotische sound. Intussen is de band – die ook regelmatig op tournee gaat – uitgegroeid tot hun populairste project, al blijft de mystiek van Empyrium natuurlijk niet te overtreffen qua cultband.

Twaalf jaar lang was er gemiddeld elke drie jaar de release van een nieuw album, maar na ‘The Unknown’ (2016) werd het stil. De band nam, zoals de titel suggereerde, een stap in het onbekende en het duurde even eer de wens om niet in herhaling te vallen leidde tot nieuwe inspiratie. Schwadorf besloot een lange, plaatvullende compositie te schrijven met verschillende thema’s (en dus ook telkens een ander muzikaal timbre), maar het geheel is geïnspireerd door schrijvers die zich pakweg een eeuw geleden aan griezelige horrorverhalen waagden. Veel pennenvruchten van onbekende schrijvers belandden toen in het ‘Weird Tales’ magazine en pas veel later zouden schrijvers als Lovecraft (verhalen over de Cthulhu mythe), Robert E. Howard (van ‘Conan The Barbarian’), Robert Bloch of Clark Ashton Smith enige eer (en geld) opstrijken voor hun publicaties.

Het album ‘Weird Tales’ is een muzikale reis doorheen dit schemergebied dat fascinatie en rillingen oproept. Dit is een perfecte gelegenheid om ook muzikaal met contrasten te werken en dat is ook precies wat je te wachten staat. De twaalf thema’s (en dus songs) lopen naadloos in elkaar over. Dit is op meesterlijke wijze gecomponeerd en het fijne is dat de heren zich niets aangetrokken hebben van muzikale beperkingen. Zo hoor je de schoonheid van de melancholieke, fragiele kant van de band in plechtig gesproken mystiek. Piano, viool, huilende gitaarsolo’s boordevol emoties… de muziek bulkt ervan. Anderzijds wordt er ook stevig gerockt. Naast de warme, diepe stem van Tobias die met flair de gothic metal banner hooghoudt, plaatst Schwadorf geregeld een flinke uitbarsting met zijn welbekende extreme zang. Het is een verrijkend avontuur om dit allemaal te volgen, uit te pluizen en in je op te nemen.

Het album beluister je best als een geheel in één ruk, maar over de volgende momenten willen we nog iets kwijt. Bekijk de clip van het vierde en vijfde deel, waarbij je een puik voorbeeld hebt van enerzijds de kalme verhevenheid van ‘Once I Was A Flower’ en de ruwheid van het veel heftigere ‘The Premature Burial’. ‘The Graveyard By Nyght In A Thunderstorm’ is instrumentale sfeerschepping waar donder en bliksem heersen. ‘The Undying One’ en ‘Evil Dreams Run Deep’ vormen een sterke tandem in het opbouwen van spanning waarbij men zich niet tot één stijl beperkt. We kunnen best besluiten dat ‘Weird Tales’ echt een weergave is van alle muzikale en persoonlijke voorkeuren van dit ravissante spilduo. Vandaar dat het allerminst vreemd is dat afsluiter ‘To Drink From Lethe’ ons erg aan Empyrium doet denken (en aan My Dying Bride, zei Schwadorf me in het interview en daarin heeft hij gelijk). Dit album moet je niet vrijblijvend beluisteren, je dient het te ervaren en te ondergaan. Dan pas komt de genialiteit tot volle wasdom.