Duitse folk metalbands die in hun eigen taal over mythen zingen zijn er vandaag de dag genoeg, zo ook XIV Dark Centuries. Verschil met het gros van deze bands is dat XIV Dark Centuries zich al in deze stijl bewoog lang voordat iedere Duitser met een viool het tof vond om folk metal te gaan spelen. Erg productief is deze groep nooit geweest, het vorige wapenfeit ‘Gizit Dar Faida’ stamt alweer uit 2011. Het is nu aan ‘Waldvolk’ om de aandacht van de liefhebbers van deze stijl weer naar zich toe te trekken.

De ellende voor XIV Dark Centuries is dat ze als band zijn ingehaald door de tand des tijds. De vrolijke en tegelijkertijd duistere folkmetal was in de beginjaren van deze band nog iets wat redelijk nieuw en ongehoord was. Tegenwoordig liggen de zaken anders en struikel je in Duitsland sneller over de folk metalbands dan in Parijs over de daklozen. De muziek van ‘Waldvolk’ is typisch voor het genre en vergelijkingen met bands als Equilibrium, Menhir en (het niet-Duitse) Skyforger liggen voor het oprapen. Verschil met vooral het echt bekende Equilibrium is dat XIV Dark Centuries meer gitaar-georienteerd te werk gaat en dat resulteert in smakelijke snelle riffs in nummers als ‘Skogafulka’ en ‘Sunna’. Op dit vlak raakt XIV Dark Centuries soms meer met een band als Ensiferum. ‘Atme Den Wald’ is de ietwat knullige videoclip waarin we natuurbeelden á la David Attenborough afgewisseld zien worden met de aanblik van zanger Michel die in een niet geheel biologisch verantwoorde leren jas vertelt over hoe mooi het bos is, ik kan een grijns even niet onderdrukken. ‘Runibergun’ is opvallend door zijn rustige intro en inventieve reprises van die introdeuntjes. Het hele album duurt zo’n drie kwartier en eerlijk is eerlijk, dat zijn drie erg plezante kwartiertjes.

‘Waldvolk’ is een vermakelijk album in de Duitse folk metal hoek. Hopelijk weet de band zich te onderscheiden en voldoende publiek te bereiken. Alleen al om historische redenen verdient XIV Dark Centuries een plaats in de eregalerij van het genre.