Voormalig blues-rock trio The Bad Flowers heeft zijn naam verandert en klinkt ook niet meer als alleen blues-rock. Dit klinkt als een stel rock muzikanten die gruizige, alternatieve indie arrangementen spelen met een punk intensiteit in een garage rock productie. De eerste luisterbeurt deed me een beetje aan een mix van Masters Of Reality en een heel stevige Claw Boys Claw met een snufje John Coffey denken, waarbij de stem soms zelfs een Claus Meine ondertoontje heeft.

Daar waar Masters Of Reality me meteen met de hele debuutelpee helemaal te pakken had, kan Wolf Jaw dat niet zo direct overtuigend, maar er zijn enkele liedjes of elementen die zeker direct indruk maken. Luister maar eens naar de opbouw en uitwerking van ‘Ain’t Ready’ met heerlijke baslijn en knap pakkend accent op de afterbeat, of enkele gitaarbijdragen die uiteenlopen van traditionele blues-rock tot Neil Young op en over het randje, zoals hij dat live kan of soms zelfs een Sonic Youth kant op. Misschien niet altijd voor iedereen weggelegd, maar dit kan bij vlagen overkomen alsof het echt uit de tenen komt; lekker dus!