Dan, het is heel goed mogelijk dat Wilderun bij een deel van onze lezers nog niet zo bekend is. Kun je, als een soort introductie, iets vertellen over de band?
Evan (Anderson Berry) startte het project in 2008 onder de naam Wilderun met een compleet andere line-up, bestaande uit meer folk- en strijkinstrumenten. De oorspronkelijke bedoeling van de band was om een ​​soort Amerikaanse stijl van folk metal te creëren, die inspiratie putte uit Amerikaanse folk melodieën en die te vermengen met de meer traditionele Europese folk metal sound. In 2012 werd hem duidelijk dat een meer rechtlijnige metal band samenstelling met orkestrale achtergrondtracks echt nodig was. Het was op Berklee College of Music in Boston waar hij uiteindelijk Wayne, Jon en mij ontmoette om onze eerste shows te spelen en het materiaal op te nemen voor ons eerste album ‘Olden Tales & Deathly Trails’. Na een aantal jaren op die plaat te hebben getoerd, kwam onze vriend Joe in de band om de leadgitaren op zich te nemen op het tweede album en de rol van Wayne werd alleen gericht op orkestraties, samen met mijzelf. Van daaruit hebben we onze tweede en derde albums in eigen beheer uitgebracht tot we uiteindelijk eerder dit jaar bij Century Media zijn getekend met de heruitgave van onze nieuwste plaat ‘Veil of Imagination’.

Kun je ons vertellen wat elk van de bandleden aan de band bijdraagt (zowel muzikaal als persoonlijk), om Wilderun te maken tot wat het is?
Dit is naar mijn mening eigenlijk één van de sterke punten van Wilderun. We zijn een diverse groep jongens en we hebben allemaal een oprechte passie om onze eigen rol in de band te vinden. Evan is de primaire songwriter en is super detailgericht. Hij is altijd de laatste persoon die klaar is om een ​​idee uit te werken en hij helpt ons echt om onze artistieke grenzen te verleggen. Jon is de meest getalenteerde drummer waarmee ik ooit heb gewerkt. Elk album bereikt hij een nieuw niveau van meesterschap en hij is echt een machine achter de kit. Hij is ook een van die mensen die goed gedijt in een prima sfeer en die sfeer ook gaande houdt. Joe is meester-shredder en brengt veel van zijn solo’s uit de jaren 80 naar voren. Hij is waarschijnlijk ook de grappigste persoon die ik ooit heb ontmoet. Wayne is gemakkelijk de aardigste persoon die leeft en heeft een stevige greep op muziek, zowel op songwriting-niveau als op technisch niveau. Zijn vermogen om zeer specifieke stukjes informatie te onthouden, maakt hem super handig in de studio. Ik vind mezelf een beetje een manusje-van-alles, hoewel ik denk dat ik me het prettigst voel in het omgaan met geluid en texturen. Ik ben erg gevoelig voor hoe dingen mijn oren binnenkomen en ik ben altijd op zoek naar manieren om het klankpalet van Wilderun uit te breiden.

‘Veil Of Imagination’ werd uitgebracht op 1 november 2019 en kreeg veel lof van zowel critici als fans. Dusdanig, dat het bijna een kwestie van tijd leek voordat jullie door een platenmaatschappij zouden worden opgehaald. Wat maakte Century Media Records de ideale partner om mee in zee te gaan?
We hadden een paar verschillende labels geïnteresseerd in ons, maar het was Century Media die ons niet alleen financieel de beste deal kon bieden, maar ook veruit het meest expressief was in hun opwinding om met ons samen te werken. Het was die passie voor de muziek die ons echt aansprak en ons deed geloven dat het sluiten van een deal met hen de beste keuze voor ons zou zijn. Om nog maar te zwijgen dat hun geweldige lijst van succesvolle acts – van wie velen ons in de eerste plaats inspireerden om muziek te maken – bewees dat ze onze visie echt begrepen zoals wij.

Jullie zijn al bijna een decennium onafhankelijk. Onafhankelijk zijn moet jullie een bepaald gevoel van vrijheid hebben gegeven. Hoe voelt het om de volgende stap te zetten en samen te werken met een platenmaatschappij, vooral een gevestigde als Century Media Records?
Ik kan niet zeggen dat ik me niet zo vrij voel als voordat we bij Century Media tekenden. Ja, aan de ene kant, als je onafhankelijk bent, kun je letterlijk elke beslissing nemen die je wilt, in welke tijdlijn je maar wilt, maar om relevant en in de praktijk te blijven, moet je blijven toeren en muziek op een regelmatige manier uitbrengen om niet te verdwijnen in de afgrond van de enorme hoeveelheid muziek die er is. Nu we zijn getekend door een label, lijken er meer opties voor ons beschikbaar te zijn en kunnen we echt alles uit elke beweging halen. Toen we onafhankelijk waren, hadden we het gevoel dat we maar zoveel mensen konden bereiken. Natuurlijk, we hadden het gevoel dat de muziek goed was en het sijpelde op een heel natuurlijke manier langzaam in verschillende mediakanalen, maar het was een langzaam straaltje. Ik ben ervan overtuigd dat we met Century Media achter ons eindelijk de sluisdeuren kunnen openen.

Aangezien jullie muziek veel verschillende spectrums van progressieve, rock- en metal genres raakt, hoe weet je dan wanneer en of iets geschikt is voor Wilderun? Of zorgt de diversiteit ervoor dat Wilderun openstaat voor elke muzikale invloed?
Over het algemeen zou ik zeggen dat diversiteit iets is dat in ons voordeel werkt. Er is echter een dunne grens tussen eclecticisme en mengelmoes en ik heb het gevoel dat te veel bands in het kamp van de laatste vallen. Vanaf het begin hadden we een idee van wat de Wilderun-sfeer was. Het was een gevoel van tijdloze sfeer, organische natuur en epische grootsheid. Bij elk album denk ik dat we langzaam leren hoe we dat beter kunnen uitwerken, maar tegelijkertijd groeit dat idee en die sfeer een beetje en verandert het een beetje. Er zijn absoluut momenten waarop we iets schrijven, denken dat het cool klinkt, maar dan besluiten het te schrappen omdat dat fundamentele gevoel dat het een Wilderun-ding was, er niet was. Hoe cool individuele ideeën ook kunnen zijn, het moet passen bij de omvang van het nummer of album als geheel.

In mijn recensie van november 2019 schreef ik over ‘Veil of Imagination‘: “het is een progressief avontuur vol symfonie en bombast.” Symfonische elementen en bombast spelen zeker een grote rol in je muziek. Zijn dit elementen waar je met opzet rekening mee moest houden of zijn dit min of meer de intuïtieve uitkomst van het schrijfproces?
Ik denk beide. Wilderun’s muziek is in zekere zin inherent bombastisch, maar vanaf het begin hebben we besloten dat orkestraties een integraal onderdeel van ons geluid waren. Toen we van album tot album groeiden en meer prog metal in ons geluid gingen opnemen, wisten we dat het orkestraal houden van de muziek iets was dat ons kon scheiden van de andere bands in de scene. Ik zie ons nu graag als een prog band vol jongens die alleen naar Edvard Grieg luisteren. Haha.

Ondanks de enorme diversiteit heeft het album een zeer aangename flow. Bijna alsof jullie het album hebben benaderd alsof het een eigen compositie is. Kun je daar wat meer over vertellen?
Hoezeer dat ook het gevoel is dat we aan de luisteraar willen overbrengen, deze nummers zijn niet echt als zodanig geschreven. Ze zijn allemaal onafhankelijk van elkaar geschreven en toen hebben we gewoon manieren gevonden om ze zowel muzikaal als tekstueel met elkaar te verbinden. We willen dat een album vloeit. Het voelt natuurlijk aan voor muziek die zo episch is. Ik heb het gevoel dat dit soort stop-and-go-tempo van een album inherent niet zou werken met ons geluid. Nu heb ik geen probleem met dat soort albums en ik denk dat het voor bepaalde soorten muziek echt in zijn voordeel werkt, maar als je een album samenstelt, als het niet vloeit van begin tot eind, kan het eigenlijk het hele album ondermijnen.

De opnieuw uitgebrachte versie zal ook een speciale bonustrack bevatten: jullie vertolking van Iron Maiden’s ‘Seventh Son of a Seventh Son’. Waarom besloten jullie voor dit nummer te gaan?
Het is deels een artistieke reden en deels een praktische. Het was praktisch in die zin dat we de drums hadden opgenomen tijdens de ‘Sleep at the Edge of the Earth’-sessie omdat we oorspronkelijk een bonustrack wilden op die plaat, maar uiteindelijk kwamen we tijd tekort in de studio en konden we het niet afmaken. We hebben deze drumopnames dus al meer dan vijf jaar in onze kluis zitten en zagen dit als de perfecte gelegenheid om onze eigen stukken individueel op te nemen over de drumtracks in onze respectievelijke studio’s tijdens de quarantaine (vanwege COVID-19). Het oorspronkelijke idee om dit nummer te coveren was echter dat we allereerst allemaal dol zijn op Iron Maiden en dat het kerngeluid van onze band waarschijnlijk niet zou bestaan ​​zonder hen. Maar het is ook één van de meest epische Maiden-nummers in hun discografie en we hadden het gevoel dat het zich gemakkelijk zou lenen voor onze soort muzikale behandeling. We houden ervan om covers te maken en we proberen altijd om het even welk nummer dat we doen om te zetten in een Wilderun-nummer. Waarom zou je anders een cover willen doen?

Wat denkt u, gezien de huidige epidemie en alle beperkingen rondom COVID-19, zullen de komende maanden voor jullie in petto hebben? Hoe heb jullie je tijd de afgelopen maanden doorgebracht?
We hebben onze tijd besteed aan het schrijven van een nieuw album dat we ergens volgend jaar hopen op te nemen als alles goed blijft gaan. We hebben de meeste ideeën voor drum-, bas- en ritmegitaar behoorlijk klaar en we zijn net begonnen met orkestraties en songteksten. Het is altijd moeilijk te zeggen hoe lang dat proces zal duren, omdat de orkestraties enorm veel tijd nodig hebben om elk detail te doorkammen en het algehele geluid van het album te creëren. Dan duurt het even voordat de songteksten zijn bedacht en hoe ze vervolgens kunnen worden bewerkt op een manier die logisch is met de muziek. We missen echter allemaal het podium en we hebben het erover gehad hoe we een soort livestreamconcert zouden kunnen doen, maar met ons allemaal in verschillende staten zijn er veel variabelen die buiten onze controle liggen en die moeten worden afgestemd om dat mogelijk te maken.

In deze dagen is er een overvloed aan goede muziek beschikbaar voor mensen. Met pagina’s als BandCamp, Spotify enzovoort is het bijna onmogelijk om bij te blijven als luisteraar. Het maakt het ook erg moeilijk voor een band om op te vallen. Wat doe je om Wilderun wat extra aandacht te geven?
Het lijkt een beetje een saai antwoord, maar ik denk dat we ons gewoon concentreren op het hebben van goede nummers. Hoe graag ik ook van muziek en de gemeenschap houd, ik denk dat de meeste muziek behoorlijk oninteressant en ongeïnspireerd is. Ik consumeer muziek als een luisteraar in een ijzingwekkend tempo omdat ik zo uitgeput ben van het investeren van de korte tijd die ik heb, om bands te bekijken die ik niet ken, om muziek te horen die ik niet leuk vind – en het is niet vanwege muziekstijlen of smaken. Metal was iets waar ik al op jonge leeftijd verliefd op werd, maar ik hoor zelden iets fris en nieuws uit de scene komen en ik denk dat het komt omdat wij als metalheads ons op ons gemak voelen bij het steeds weer horen van dezelfde soorten liedjes. Ik ben er ook schuldig aan in bepaalde sub genres, maar iedereen in Wilderun is oprecht geïnteresseerd in veel verschillende soorten muziek en het bepaalt enorm hoe we schrijven.

Wat doe je om het werken in muziek en de muziek zelf fris te houden? Wat moet je doen om muzikale uitdagingen voor jezelf te creëren? Hoe zorg je voor continue verbetering? In welke aspecten zie je jouw belangrijkste muzikale uitdagingen?
Elk album proberen we de formule een beetje te veranderen. In het geval van ‘Sleep’ namen we opzettelijk een donkerdere en humeuriger benadering van de muziek, terwijl we met ‘Veil’ prioriteit gaven aan bombast en progressieve elementen. Maar we stellen bij elk album ook bepaalde technische parameters voor onszelf in. Op ‘Veil’ bijvoorbeeld, naarmate het schrijfproces vorderde, ontdekten we dat er niet veel mogelijkheden waren voor folk instrumenten om hun weg naar de mix te vinden, dus we brachten opzettelijk geen mee de studio in en in plaats daarvan concentreerden we ons meer op de piano. We worden tijdens elke albumcyclus ook dingen zat, dus het maakt het ons gemakkelijk om bij elke doorstart echt iets aan de muziek te willen veranderen. Ik denk dat deze volgende plaat bijvoorbeeld veel van die folk instrumenten terug zal zien. Ik denk dat onze grootste muzikale uitdaging op dit moment is om een ​​manier te vinden om deze volgende plaat te onderscheiden van ‘Veil’, wat we echt zien als ons beste werk tot nu toe. Het zal moeilijk worden om te overtreffen, maar ik denk dat we een paar trucjes voor de boeg hebben die we nog niet op een album hebben kunnen gebruiken.

Hoe combineer je de dagelijkse gang van zaken met de band, want ik neem aan dat je naast de band nog andere bezigheden hebt?
Dat is eerlijk gezegd het moeilijkste deel van dit hele proces. We krijgen allemaal ons individuele inkomen uit andere bronnen en we hebben allemaal echtgenoten, kinderen of belangrijke anderen die in verschillende mate van ons afhankelijk zijn. Ik werk een fulltime baan als landmeter en ik heb een vrouw en een 3-jarige zoon, dus het kost me veel om die relaties te onderhouden en tegelijkertijd de band te laten groeien in het tempo dat we willen. Maar werken aan Wilderun-dingen is mijn passie die daarvoor bestond en ik denk dat het nu sterker is dan ooit en ik heb geluk dat mijn familie me zo steunt en me de dingen laat doen die ik moet doen om deze gekke achtervolging na te jagen. Ik zou niet zijn waar ik nu ben zonder hen.

Hoe zie je de toekomst van de band en wat hoop je over, zeg ongeveer drie jaar, te hebben bereikt?
Moeilijk te zeggen. Met de hele COVID-situatie is de tijdlijn van wat redelijk te verwachten is een beetje saai. Hoewel, als dingen in de goede richting blijven gaan, zullen we volgend jaar in de herfst onze eerste Europese tour doen ter ondersteuning van Soilwork en hopelijk zal dat voor ons deuren openen waardoor we nog meer tours kunnen maken en een breder publiek met ons kennis kan maken. En dan, met het nieuwe album in de maak, hoop ik dat die in minder tijd de schappen bereikt dan het kostte om ‘Veil’ uit te brengen. Duimen maar!

Bedankt dat je de tijd hebt genomen om deze vragen te beantwoorden! Laten we tot een afsluiting komen; als er nog iets is dat je wilt noemen, doe dat dan gerust …
Ik wil de fans bedanken die al die jaren bij ons zijn. Zonder u zouden we echt niet zijn waar we nu zijn. Jullie hebben mijn vertrouwen in muziek hersteld door ons aan je vrienden te laten horen, via mond-tot-mondreclame, wat naar mijn mening de beste vorm van pers is die er is. Eindelijk getekend worden bij een label met evenveel invloed als Century Media is echt een droom die uitkomt en dat vat ik niet licht op. Ik hoop dat iedereen veilig blijft, gezond blijft en van zichzelf houdt in deze rare tijden. En als je op de hoogte wilt blijven van alles wat met Wilderun te maken heeft: we plaatsen al ons belangrijke nieuws op Facebook en wilderun.com. Veel liefde!