Het laatste reguliere Whitesnake studio-album dateerde alweer van het jaar 2011 en dus werd het wel weer eens een keer tijd dat David Coverdale en zijn mannen met nieuw materiaal op de proppen kwamen, wat nu middels deze ‘Flesh And Blood’ daadwerkelijk gerealiseerd is. In de tussenliggende jaren heeft de band nog wel de nodige appetijtelijke (live) tussendoortjes geproduceerd in de vorm van onder andere ‘Live At Donnington’, ‘Made In Britain’, ‘Made In Japan’, ‘Live in ‘84: Back To The Bone’ en ‘The Purple Album’, maar dat kon de echte honger naar nieuw materiaal natuurlijk niet stillen.

In vergelijking tot ‘Forevermore’ is op dit nieuwe album ‘Flesh And Blood’ de blonde gitaargod Doug Aldrich vervangen door een andere blonde gitaargod Joel Hoekstra en ik was dan ook reuze benieuwd wat voor impact dat zou hebben om de kwaliteit van het geleverde song materiaal, daar laatstgenoemde samen met David Coverdale ongeveer de helft van de aanwezige nummers geschreven heeft. Natuurlijk had Joel Hoekstra reeds bewezen een prima songwriter te zijn op de in 2015 verschenen plaat ‘Dying To Live’ van zijn band Joel Hoekstra’s 13, maar een en ander moest natuurlijk wel binnen het Whitesnake framework passen. Nou, ik kan je vertellen dat mijn aanvankelijke scepsis hieromtrent al meteen tijdens de eerste luisterbeurt werd weggenomen, want de dertien aanwezige nummers op ‘Flesh And Blood’ zijn op en top Whitesnake! Het nieuwe materiaal klinkt erg energiek en swingt als de spreekwoordelijke tiet, waardoor de fans van de band echt op hun wenken bediend worden.

Naast het prima song materiaal en het absoluut schitterende gitaarwerk van het duo Reb Beach en Joel Hoekstra valt ook de inmiddels zeven-en-zestig-jarige zanger David Coverdale in positieve zin op, want ondanks het feit dat hij live de afgelopen jaren nog wel eens wat vocale steekjes liet vallen klinkt de charismatische frontman op ‘Flesh And Blood’ nog steeds als een jonge god. Dat levert een aantal erg sterke momenten op en vooral opener ‘Good To See You Again’, het vlotte ‘Shut Up & Kiss Me’, het ietwat bluesy ‘When I Think Of You (Color Me Blue), het heavy ‘Trouble Is My Middle Name’, het heerlijke ‘Heart Of Stone’ en de Oosters aandoende afsluiter ‘Sands Of Time’ klinken fantastisch, al dient opgemerkt te worden dat de ware kracht van de plaat is dat er werkelijk geen enkel zwak nummer op te vinden is . Met ‘Flesh And Blood’ bewijst Whitesnake dan ook nog niets van zijn glans verloren te hebben en als zodanig kijk ik echt enorm uit naar de show die men in juni in Nederland zal gaan geven.

‘Flesh And Blood’ is vanzelfsprekend een verplichte aanschaf voor Whitesnake-liefhebbers, maar zeker ook een prima kennismaking met deze old-timers voor mensen die nog niet eerder door de witte slang zijn gebeten. Zolang men dit soort kwalitatief hoogstaande album op de markt blijft brengen, hoeven deze oudgedienden absoluut nog niet aan een mogelijk pensioen te gaan denken!