Lords of Metal
Arrow Lords of Metal
Virgil Donati – Ruination
Self Released
Release datum: 07 februari 2020
Tekst: Leon Vonk – 18 februari 2020
“Een luisterbeurt waard als je er van houdt om af en toe muzikaal te worden uitgedaagd.”
7.3/10

De meeste mensen zullen de naam Virgil Donati misschien niet zo snel herkennen, maar deze Australiër is een van de betere drummers in de wereld. Zo zou je hem kunnen kennen van zijn samenwerking met Derek Sherinian (Sons of Apollo) waarmee hij samen de progressieve rock groep Planet X oprichtte. Daarnaast heeft de man al de nodige prijzen binnengesleept voor zijn drumspel. Al enige tijd brengt hij ook solo werk uit, zo heeft hij inmiddels zes solo albums op zijn naam staan. Deze maand kwam zijn zevende werk uit onder de naam ‘Ruination’.

Hoewel Donati het album als solo album omschrijft heeft hij wel hulp gekregen van een kleine lijst aan muzikanten. Samen maken zij progressieve rock die soms akelig dicht in de buurt komt van jazz, vooral de drums van Donati klinken erg ‘jazzy’. De keyboards, die Donati ook heeft ingespeeld, zijn duidelijk geïnspireerd door het werk van Alan Holdsworth, die je zou kunnen kennen van Steven Wilson. De kenners zullen dan inmiddels wel weten dat dit serieuze muziek is waar je echt van moet houden om het te kunnen waarderen. En daar ligt dan ook meteen de uitdaging van dit album. Hoewel er hele gave stukken in zitten heb ik er moeite mee om er wat langer naar te luisteren. Muzikaal is het echt helemaal top, maar de bijna experimentele jazz invloeden nemen soms een wel hele grote rol binnen de muziek, en dat is allemaal net iets te veel voor mij. Er is op het album wel een goede balans tussen liedjes met zang en geheel instrumentaal, waarvan de laatste mijn voorkeur hebben. Dit komt voornamelijk door de zang van Irwin Thomas, hoewel hij gewoon zuiver zingt vind ik zijn stemgeluid niet zo heel bijzonder en voegt het weinig toe aan de muziek.

Hoewel er dus hele sterke momenten op het album staan vind ik het over de gehele lengte niet interessant genoeg. Misschien dat interessant niet het juiste woord is, want er gebeurt eigenlijk veel te veel, maar toch verslapt naar verloop van tijd mijn aandacht. Dit is gewoon een plaat voor de liefhebbers van meer experimentele en fusion muziek, velen anderen zullen er moeite mee hebben. Toch is het wel een luisterbeurt waard als je er van houdt om af en toe muzikaal te worden uitgedaagd.

Check de onderstaande socials voor meer informatie over deze band.