Toen ik  deze ‘Impius Viam’ van Night Crowned in de mailbox kreeg, liep ik niet meteen over van enthousiasme. Hun debuut EP ‘Humanity Will Echo Out’ uit 2018 heb ik destijds besproken en dat was nu niet meteen een meesterwerk te noemen. Met die gedachte in het achterhoofd aan een luisterbeurt beginnen is niet de juiste mindset, dus laat ik de debuutlangspeler van de Zweedse band over me heen rollen alsof het hun eerste wapenfeit is.

Een symfonisch orkestje begeleidt ons de nachtelijke wereld in waarin Night Crowned zich wenst te profileren. Snelle en agressieve blackened death metal is er te horen op deze eerste langspeler van de Zweden, maar pin je niet te hard vast op het genre. Ik hoor vooral een brute, maar melodieuze vorm van death metal met hints naar melodic black en meestal scherpe vocalen, die soms een klein beetje, een zeer klein beetje, aan Dani Filth doen denken. Een diepere grunt zorgt regelmatig voor de welkome afwisseling, maar of het zanger Ken Romlin zelf of gitarist/zanger Johan Eskilsson is, die de zware vocalen voor z’n rekening neemt, weet ik niet. Tijdens het derde nummer gaat er een belletje rinkelen en moet ik toch aan de debuut EP denken. Blijkt het nummer ‘Nocturnal Pulse’ inderdaad reeds verschenen op voornoemde EP en blijkbaar zijn de andere twee nummers van die EP ook geïntegreerd op ‘Impius Viam’. Een goed teken dat ik het nummer na al die tijd nog herken denk ik dan!

Terwijl die nummers iets meer richting melodeath neigen, is op het nieuwe materiaal met meer diepgang en gevoel aan het ‘zwarte’ aspect gewerkt. In ‘Ira’ gaat men zelfs de paganistische toer op en uiteindelijk past het als geheel wonderwel in elkaar. In de bombastische stukken kan je wel wat recentere Behemoth herkennen, maar ook bijvoorbeeld Necrophobic is nooit heel ver weg. De aanwezige keyboards ondersteunen de songs op een redelijk subtiele manier. Hier en daar komt het wel wat melig en zelfs cheesy over, maar door een welgemikte vlijmscherpe riff weet men de boel die enkele keer toch overeind te houden. Met drummer Janne Jaloma, sinds 2018 vervanger van Dominator (sindsdien Nordjevel) bij Dark Funeral, heeft Night Crowned een heuse troef in handen. Voeg daar gitarist/bassist/keyboardist/componist/tekstschijver  H. Liljesand als drijvende kracht aan toe en je kan starten vanuit een oerdegelijke basis. Het geluid klinkt ook veel voller als op de EP en zo is dit toch een heuse stap voorwaarts.

Met een minuut of 55 is ‘Impius Viam’ wel aan de lange kant en dat heeft natuurlijk te maken met de toevoeging van de drie oudere nummers, niet achteraan het album of op volgorde trouwens. Nocturnal Pulse is ok, maar de twee anderen had ik er toch af gelaten. De iets andere stijl die de band zich aanmeet op ‘Ira’ en afsluiter ‘Ego Sum Bestia’ kan me wel bekoren. Dit plaatje komt uit op Noble Demon en dat is het splinternieuwe label van Nuclear Blast man Patrick Walch. Zeker checken zou ik zeggen!