Zes jaren hebben de fans erop moeten wachten, het vervolg op het uitstekende ‘Distant Is The Sun’ van Vanishing Point uit Australië. Zoals collega Sjak al aangaf in zijn recensie van dat album, kwaliteit gaat natuurlijk boven kwantiteit, en ik kan verheugd melden dat die kwaliteit ook op ‘Dead Elysium’ weer dik in orde is. Leuk en aardig natuurlijk, maar wat is Vanishing Point dan? Een soort Evergrey of Circus Maximus zou wel in de buurt kunnen komen. Melodische en zeker ook best progressieve metal, en dan wel het soort van de bovenste plank.

‘Dead Elysium’ klokt exact een uur, netjes verdeeld over tien uitstekende en vooral opvallend positief klinkende hymnes. Dat positieve is in lijn met het overkoepelende thema over Elysium, de velden van gelukzaligen in de oude Romeinse religie, en over hoe we onze soms donkere wereld wel wat vrolijker mogen bekijken en behandelen. De muzikale topattracties van deze band zijn nog altijd de ijzersterke riffs van Chris en James, en de fantastische vocalen van Silvio die het beste van de stemmen van Rick Altzi (At Vance) en Tom Englund van Evergrey tot één laat versmelten. Maar laten we ook de rotsvaste fundering van drummer Damien en bassist Gaston niet vergeten, evenals de rijke decoratie van toetspartijen.

Vanaf de stevige openende titelsong tot de orkestrale outro van het rollende ‘The Ocean’ is ‘Dead Elysium’ één brok onvervalst luisterplezier. Het niveau is eigenlijk continu hoog, maar er zijn ook uitschieters hoewel dat eerder een kwestie van smaak is. Voor mij zijn dat het schitterende ‘Salvus’ en het lekker chaotische ‘Shadow World’. Beperk je vanzelfsprekend niet tot deze of andere momentopnames! Het hele album verdient het om in zijn geheel aandachtig geluisterd te worden, iets wat helaas wel eens vergeten lijkt te worden in deze Spotify-tijden. ‘Dead Elysium’ is een meesterwerkje in zijn volle lengte, waarvan de volle schoonheid zich slechts openbaart als je de tijd neemt om het volle uur af te luisteren. Doen dus! Dit nieuwe album is een waardevolle toevoeging op het toch al indrukwekkende oeuvre van een van de meest ondergewaardeerde bands down under.