Uit het Spaanse land komt het death metal gezelschap Undead dat met ‘Putrefactio’ (verrotting) hun tweede langspeler  op hun goddeloze fanschare afvuurt.

Verder dan de hardrockband Baron Rojo ben ik zelf nooit gekomen als het om het doorleven van de Spaanse metalscene gaat. Daarom is het des te leuker om een band als Undead tegen het spreekwoordelijke lijf te  lopen. Dat de groep een serieuze speler is blijkt wel uit het feit dat niemand minder dan Dan Swanö het album van een kraakheldere mix mocht voorzien. Het meer dan uitstekende geluid van ‘Putrefactio’ is dan ook het eerste wat opviel bij de eerste luisterbeurt.

Undead opent hun tweede album met het snelle, hakkende ‘Feast For The Worms’. Voor een death metal band zijn de vocalen, mede door de heldere mix van Swanö prima te volgen. De slag- en sologitaren zijn ieder afzonderlijk ook prettig ingemixt waardoor de laatste, bespeeld door A. Von Hell, niet alleen tijdens de verplichte solo’s in de spotlights staat maar ook op meer plekken in de track stemmingmakende partijen toevoegt.

Van thrash metal invloeden is de band ook niet vies, getuige het derde nummer ‘Zugzwang’ dat je overigens qua titel eerder  op een Rammstein album zou verwachten dan op de plaat van een Spaanse death metal band. Drummer Matt de Vallejo maakt op dit nummer indruk, net als de twee gitaristen (naast Von Hell zanger/gitarist V. Repulse) die naast het snelle riffwerk aan een fijn potje duosoleren doet. Na vijf nummers  in hetzelfde hakkende tempo start ‘Discordia’ met een prettig midtempo intro. Daarna gaat het weer snel van dik hout zaagt met planken. Het is een dissonant op het album als geheel; ik hoor te weinig afwisseling. De verveling kan daardoor bij de luisteraar gaan toeslaan. Dat is jammer, wat de Spanjaarden hebben echt wel wat in huis als het gaat om het bespelen van hun instrumenten. In het verzinnen van artiestennamen voor zichzelf hebben ze niet zo’n groot talent, althans de twee snarenplukkers. Ik ben nooit zo’n liefhebber van die flauwe alter ego’s. Zet toch gewoon je naam op die hoes. Of verzin iets origineels.

Het tweeluik ‘Mortificatio/Putrefactio’ sluit het album af waarbij het eerste stuk van de track een intro is dat uiteindelijk wel anders klinkt dan de rest van het album. Een welkome afwisseling op de plaat die verder vooral goed klinkt maar niet uitblinkt in geweldige songs. Voor aanschaf eerst even luisteren.