Torch is een legendarische naam in de metalwereld. Wie (van de oudere jongeren alhier) herinnert zich niet het hoesontwerp van het titelloze debuut uit 1983? Het sierde in die tijd regelmatig de pagina’s van (De Nieuwe) Aardschok. Hoewel de Zweedse band een belofte was, werd dit niet waargemaakt omdat de groep na de release van hun tweede album ‘Electrikiss’ (1984) alweer ophield te bestaan.

Zoals dat wel vaker gaat bij mannen van zekere leeftijd: het bloed kroop waar het niet gaan kon. En zo stond Torch in 2018 ineens met 4/5 van de originele bezetting (zang Dan Dark, gitaar Chris J. First, Ian Greg op de basgitaar en drummer Steve Streaker, aangevuld met tweede snarenplukker Haky) op Sweden Rock stond. Metalville Records zag wel heil in de reünie van de Zweden en boden de mannen spontaan een contract aan. De groep onder leiding van de heer Dark verdween de studio in en stapte er weer uit met ‘Reignited’ onder de arm, een album gevuld met negen nieuwe nummers.

Het album klinkt alvast als een klok. De keuze van Jacob Hansen (Pretty Maids, Volbeat) als producer was een goede want de man tilt Torch met één soepele beweging 2020 in, waardoor ‘Reignited’ in ieder geval niet oubollig klinkt. Vooral de gitaren klinken vol en modern en doen qua sound niet aan de hoogtijdagen van de groep denken. De jaren hebben wel vat gehad op de stembanden van Dan Dark. Dat kan ook niet anders als je je beseft dat de laatste release van de groep 36 (!) jaar geleden uitkwam. Om de juiste noten uit zijn strot te persen moet de beste man enorm zijn best doen. Hier en daar klinkt dat pijnlijk geforceerd (‘Collatoral Damage’). Producent Hansen heeft de tekortkomingen slim weg weten te poetsen door de inzet van lekkere koortjes in de refreinen.

Wat betreft de composities is de groep wel degelijk in de eighties blijven hangen. Een nummer als ‘All Metal, No Rust’ kan in mijn ogen in 2020 echt niet meer. Muzikaal stelt het nogal slome liedje weinig voor en tekstueel is het helemaal van een bedenkelijk niveau. En veel vlotter nummer als ‘Feed The Flame’ komt wat dat betreft een stuk beter over, al valt Dan ook op dit nummer nogal door de mand. De semiballad ‘In The Dead Of Night’ vind ik zelf de beste track van de plaat. Hoger dan het niveau ‘aardig’ wordt het echter niet, ondanks de prima productie. ‘Reignited’ zal daarom alleen interessant zijn voor oude fans van Torch die de wedergeboorte van de groep uit nostalgische overwegingen toejuichen.