Deze Duitsers onder leiding van zangeres Laura Gierl hebben hun naam gebaseerd op de Amerikaanse cartoonist Tex Avery. Iedereen zal zijn creaties waaronder Daffy Duck, Porky Pig, Droopy of Bugs Bunny wel kennen. De band zelf gebruikt als intro geregeld samples van deze cartoon helden. Toch kan je dit combo moeilijk beschouwen als slechts een fun bandje want muzikaal gaan ze heel hevig te keer.

Laura schreeuwt, brult en grunt zich doorheen haar teksten. De refreinen zijn degelijk en zorgen dat elk nummer over een solide ruggengraat beschikt. Korte riffs en veelvuldig gebruik van de bas worden niet geschuwd. Soms hoor je wat djent zoals in ‘Life Is For The Living’. Een toch wel opmerkelijk nummer is ‘Pulling Teeth’ waarbij Brock Lindow van 36 Crazyfists zelfs eventjes komt meedoen. Het vangt akoestisch aan waarbij Laura een ronduit vreselijke postmetal zang laat horen. Het klinkt zelfs zo vals dat ik er eventjes aan dacht op de skip knop in de duwen. Wat verder doet Brock zijn ding en krijg je zelfs emotionele zangpartijen te horen. Het nummer groeit zelfs uit tot een van de betere op het album. Van een verrassingseffect gesproken dus. Wat verder worden met ‘Warflower’ en ‘Rage Gene’ alle gaspedalen stevig ingedrukt en ramt de band er zich door. Afsluiten doen ze met ‘Betrayer’. Het begint akoestisch met lichte strijkers en groeit uit tot een oproep tot redding van de planeet.

In hun biografie noemen ze zichzelf de meest wacko band van Duitsland. Toch komen ze best volwassen over en krijg je een album te horen dat zeker kan standhouden tussen andere extreme metal albums.