The Space Octopus, zo heet de band van zanger/gitarist Dann Hoyos. Een interessante naam voor een band. De Spanjaard maakt al sinds 2006 platen onder deze naam en heeft er inmiddels al vier op zijn naam staan. Het laatste wapenfeit kwam uit in 2018 onder de noemer ‘The Image Is Gone’. Deze maand komt het vijfde werk van de band uit en kreeg de naam ‘Tomorrow We’ll Be Gone’.

Het opvallendste aan dit album is dat Hoyos cum laude is afgestudeerd aan Berklee College of Music, een van de meest prestigieuze muziekscholen in de wereld. Daar cum laude afstuderen is iets waar de Spanjaard absoluut trots op mag zijn, want dat is geen eitje, maar als je dit prominent meestuurt in de informatie van je album dan verhoogt dat wel de verwachtingen. En als je die verwachtingen niet nakomt dan voelt het wel een beetje geforceerd aan. Helaas is dat hier het geval. Laat ik voorop stellen dat ‘Tomorrow We’ll Be Gone’ zeker geen slecht stukje werk is, maar het biedt ook niets wat ik nog niet eerder heb gehoord. Vrij standaard moderne (hard) rock met hier en daar een vleugje prog, iets wat makkelijk in het gehoor ligt maar nooit écht indruk maakt. Daar is op zich niets mis mee maar dan moet het wel écht goed zijn, en dat is het simpelweg niet. De composities zijn best oké maar nergens bijzonder en de vocalen van Hoyos zijn erg matig. Instrumentaal zit het dan weer wel goed in elkaar maar krijg ik nergens het ‘cum laude afgestudeerd aan Berklee’ gevoel.

Al met al is het een album die niet opvalt, het is nergens goed of slecht. De verwachtingen die worden geschept in de biografie van de band worden dan ook niet waargemaakt. Ik zou er dus persoonlijk niet voor kiezen om te pronken met een titel die de muziek niet magisch beter maakt. Een leuk bandje om als voorprogramma te zien maar ook niet meer dan dat.