Album nummer vier van The Pretty Reckless heeft niet alleen in de titel een zwart randje; hun vaste producer Kato Khandwala en de frontman van hun headliner en bron van inspiratie Chris Cornell zijn er niet meer. In eerste instantie doet de plaat ook wat somberder aan, maar gaandeweg wordt het toch weer toegankelijker. De pakkende sleazy rock met een grunge of country randje is volgens beproefd recept van de band, niet bijster origineel, wil wel ruig zijn, maar is toch vaak stiekem best erg radiovriendelijk.

Het geheel is weer goed uitgevoerd en dit keer zeer gevarieerd in smaken binnen en een beetje buiten het bekende pad. Zo kan je bij opener ‘Death By Rock And Roll’ aan opgepimpte Led Zeppelin a la Kingdom Come denken, terwijl vervolgens de Soundgarden associaties je om de oren vliegen bij ‘Only Love Can Save Me Now’, de powerballade ‘25’ je zo als soundtrack van een James Bond film kan voorkomen, en ‘My Bones’ mij sterk aan Blues Pills doet denken.

De twee afsluitende nummers ‘Rock And Roll Heaven’ en ‘Harley Darling’ zouden zelfs niet misstaan hebben op albums van Beth Heart en Lucinda Williams; misschien niet direct het kopje thee voor het gros van onze lezers, maar ook deze liedjes zijn heel kundig neergezet. De geschiktheid voor het brede publiek is een kwaliteit, maar kan ook door luisteraars als vrij weinig zeggend of ronduit fout-commercieel gezien worden.