The Night Flight Orchestra, Tragedy in 013, Tilburg – 30 januari 2025
“De band heeft een stijl die uit duizenden te herkennen is waardoor de fans op de eerste rijen toch al met de heupen stonden te wiegen”
Twee eerdere pogingen om The Night Flight Orchestra live te gaan bekijken vielen de laatste jaren in het water door afzeggingen in verband met de Corona pandemie. Groot was dan ook mijn vreugde toen het Zweedse disco-rock gezelschap onder leiding van Soilwork zanger Björn Strid aankondigde hun nieuwe ‘Moon Over Europe 2025’ tour af te trappen in Tilburg. Eén en ander ter promotie van het net verschenen album ‘Give Us The Moon’.
3 februari 2025 I Tekst 7 fotografie Erik Boter
Voordat de feestelijkheden van The Night Flight Orchestra aanvingen werd het reeds aanwezige publiek eerst zwaar op de proef gesteld door het uit New York afkomstige Pipo de Clown bandje Tragedy. Op papier een leuke opwarmer, live een enorme aanfluiting. De lollig bedoelde metal covers van de Bee Gees, Abba en The Weather Girls klonken in werkelijkheid helemaal nergens naar. Als ik dronken was geweest had ik het misschien nog leuk gevonden.
The Night Flight Orchestra lieten wel zien hoe het moet. Het nieuwe album kwam pas daags na de show uit waardoor opener ‘California Morning’ (voorafgegaan door het intro ‘Stratus’) nog vers in de oren klonk. Nu heeft de band een stijl die uit duizenden te herkennen is waardoor de fans op de eerste rijen toch al met de heupen stonden te wiegen. Van het nieuwe album kwamen verder o.a. ‘Shooting Velvet’, ‘Paloma’ en ‘Way To Spend The Night’ voorbij.
De aankleding van het podium en de bandleden was als altijd gebaseerd op het thema ‘vliegen’ met de achtergrondzangeressen (voorgrondzangeressen eigenlijk) The Aeromanticas, die als stewardessen de aandacht naar zich toe trokken. Oudere krakers als het geweldige ‘Divinyls’ (voor mij het hoogtepunt in de set), ‘Transmissions’ en ‘White Jeans’ deden hun werk waardoor de Tilburgse Next in een feestende club veranderde, compleet met een polonaise.
Na de band anderhalf uur lang aan het werk gezien te hebben, begint wel op te vallen dat de nummers regelmatig onderling uitwisselbaar zijn. Sommige tracks zullen voor die hard hardrockers ook te poppy zijn. Een nummer als ‘Burn For Me’ had bijvoorbeeld zo op een Dolly Dots album kunnen staan (dat meen ik serieus en ook in de meest positieve zin van het woord). Het maakte de ramvolle 013 Next allemaal niet uit. Die hadden een geweldige avond dat ook weerslag had op de band die zichtbaar tevreden was over de opkomst.
