Hoe kan je in hemelsnaam black metal maken als je uit het bloedhete El Paso, Texas, komt? Geen idee, maar het is dit heerschap genaamd DarkWvlf maar mooi gelukt. Het is een eenmansproject en de man speelt alle instrumenten zelf. Volgens de bio is dit het langverwachte debuut, mini, album van deze zwartkijker. Wij zouden deze beste man moeten kennen van een hele rits andere duistere bands, maar alleen de naam Thornspawn doet in de verte een belletje rinkelen. Dat is wel een tamelijk bekende black metal act uit de VS. Ik heb daar echter nog nooit een noot van gehoord en wordt dus niet gehinderd door enige voorkennis.

Ik was in eerste instantie nogal op het verkeerde been gezet, omdat er in de bio wordt aangegeven dat dit perfecte herrie is voor de liefhebber van typische…Griekse black. Ik dacht daarom eerst dat deze ‘band’ uit Griekenland kwam. En afgaand op het geluid op het album was dat inderdaad mogelijk geweest, dat heeft de bio juist ingeschat. De muziek op dit minialbum heeft namelijk ook wel die vieze Griekse vuiligheid die we kennen van de oude Nightfall, Necromantia en Varathron. Als ik er dan bij vermeld dat het de muziek een en al obscure duisternis is, weten velen al genoeg en zullen deze velen tevreden zijn.

Voor mij is dat echter niet genoeg. Je vies, duister en obscuur maken (alle nummers hebben cijfers als titel, je kent het wel), maar daarmee heb je me nog niet overtuigd. De nummers lijken namelijk te veel op elkaar. En als het nou allemaal geweldige songs waren, is dat natuurlijk niet erg, Maar helaas…dat is niet het geval. In elk geval zit er zeker 5 minuten aan volkomen overbodig intro in. Dit bestaat alleen maar uit geruis en geluiden, totale tijdsverspilling.

De nummers zelf hebben ook weinig om het lijf. De productie is niet al te best en het tempo ligt vrijwel continu hoog. Na een paar keer luisteren is er geen enkele passage die blijft hangen. Pas bij

‘Temple V’ is er sprake van enige variatie. Maar dit is voor mij echt niet voldoende om deze mini te redden. De nummers zijn echt te eenvormig en saai, niet onderhoudend en niet onderscheidend genoeg.

Positieve noot is wel de agressie, dat zit wel goed. Voor nu nog even terug naar de tekentafel: zorg voor bandleden en meer variatie, dan kan het nog wel iets worden. Overigens zijn bovengenoemde punten voor mij vaker zaken waar ik me aan stoor bij dit soort black. Als je daar veel minder last van hebt, kan je gerust toehappen, denk ik. Want wat ik al eerder zei; het is vuil, vies, obscuur en duister. Voor veel blekkies is dat genoeg.