Een Oekraïense band brengt een album uit in maart 2023, het zal wel een keihard anti-oorlogsalbum zijn of op zijn minst patriottisch. Slava Ukraïni of zoiets. Het zijn voor de hand liggende gedachten bij de release van ‘Father Light’, het vijfde album van stoner/prog trio Stoned Jesus en wat blijkt: niets is minder waar. Deze opvolger van ‘Pilgrim’ uit 2018 heeft nogal een moeizame en door allerlei omstandigheden vertraagde ontstaansgeschiedenis en staat daardoor enigszins los van de actualiteit. Igor Sydorenko (gitaar en zang), Sergii Sliusar (bas) en Dmytro Zinchenko (drums) zaten direct na Pilgrim vol ideeën voor de opvolger. Het was de bedoeling om de nieuwe plaat in 2020 op te nemen en uit te brengen, maar een pandemie gooide roet in het eten. Een jaar later, in juli 2021 was het dan toch mogelijk en in een studio in Kharkiv werden negen songs opgenomen, goed voor een dubbelalbum van 75 minuten. Toen begin 2022 Kharkiv oorlogsgebied werd, waren zes songs gemixt en gemasterd. Stoned Jesus kreeg het nog voor elkaar om samen met landgenoten en mede stonerrockers Somali Yacht Club op een aantal Europese festivals te spelen en zo nog wat geld in te zamelen voor de strijd thuis. En passant kon een aantal van de nieuwe songs aan het publiek worden gepresenteerd. Intussen is het alweer bijna een jaar later en verschijnt ‘Father Light’ als album van 43 minuten. Of de resterende opnames ooit nog zullen worden afgemaakt, de tijd zal het leren.

‘Father Light’ is in ieder geval een ontspannen klinkend album geworden dat in niets verwijst naar een pandemie of een oorlog. De songs, een geslaagde afwisseling van lange tracks en een paar wat puntigere korte, zijn opvallend melodieus. Een fuzzende mix van klassieke stonerrock in de traditie van bands als Colour Haze, Kyuss en Truckfighters en alternatieve psychedelische pop. Na het introspectieve, akoestische titelnummer waarmee het album opent is ieder volgend nummer een opeenstapeling van stuwende baslijnen, lekker logge drumrolls en gitaarriffs die tegelijkertijd heavy psych pur sang zijn als een zekere lichtheid in zich hebben. Dat gezegd hebbend, het afsluitende ‘Get What You Deserve’ (al in een soort van flash forward aangekondigd in het openingsnummer) bevat een van de vetste freakout gitaarsolo’s die ik de laatste tijd heb gehoord. Op een bedje van slepende riffs gaat Igor Sydorenko even helemaal los. De deconstructie die uiteindelijk volgt op de katharsis is een waardig besluit. In een langzaam uiteenrafelende chaos van geluiden sterft dit album weg.

Hoe verleidelijk het ook is om songtitels als ‘Con’, ‘Thoughts and Prayers’ en ‘Get What You Deserve’ als verwijzingen naar de situatie in Oekraïne te zien, de songs waren al af voordat de ellende daar begon. En wat is het moeilijk om het wonderschone akoestische ‘Father Light’ niet te zien als een aanklacht. Ook is het niet eerlijk om naar Eurovision analogie dit album de hemel in te prijzen als het beste sinds gesneden brood, alleen maar omdat de band Oekraïens is. Dat is begrijpelijk, maar gaat voorbij aan de muziek zelf. Laat iedereen gerust deze plaat kopen in de gedachte op deze manier indirect nog iets goeds te doen voor de mensen die lijden onder het oorlogsgeweld. Objectief bekeken is ‘Father Light’ een prima stoner album, los van waar de band vandaan komt. Het beste stoner album van het jaar is het daarentegen ook niet, al komt het een heel eind. Er mist alleen nog dat kleine beetje “ik weet niet wat”, het vermogen van een nummer om zich in je hoofd te nestelen en daar niet meer weg te gaan. Maar ook zonder dat valt er genoeg te genieten op dit nieuwe album van Stoned Jesus.

En voor wat het waard is in deze onzekere tijden: zowel Stoned Jesus als de reeds genoemde Somali Yacht Club staan begin mei op de lineup van het Sonic Whip festival in Nijmegen. Of deze optredens doorgaan is zeer onzeker, andere Oekraïense bands cancelen stuk voor stuk geplande Europese tours. We gaan het zien – of niet.