Fleddy Melculy
Jeroen Camerlynck: “Het is een band die een vaste waarde is beginnen worden met zijn eigen volgelingen”
Ooit bracht Fleddy Melculy als grap het nummer ‘T-shirt Van Metallica’ uit met de bedoeling er enkele caféoptredens met te versieren. Ondertussen zijn we een zeven jaar later en brengt de band met ‘Antichlist’ hun vierde album uit. België en Nederland werden al lang geleden veroverd en er zijn weinig festivals waar ze nog niet gespeeld hebben. Hoewel de teksten nog steeds humoristisch getint zijn, wordt de toon album na album serieuzer. Toch kan Fleddy nog steeds met zichzelf lachen. Zanger en frontman Jeroen Camerlynck had tussen alle shows, inpakken en verzenden van de merchandise en alle andere werk dat bij een goed draaiende band nog komt kijken, gelukkig eventjes tijd voor Arrow Lords Of Metal om bij te praten.
Koen de Waele Ι 04 april 2023
Hoi Jeroen, hoe gaat het, niet te druk?
Het is volle bak op dit moment. Alles moet zowat door elkaar gebeuren. Er is de nakende release van het nieuwe Fleddy album, ik moet de preorders maken, de vinyl van Coffin Feeder inpakken, interviews geven, shows spelen, … Maar liever goed druk dan helemaal niets doen.
Dit is al het derde interview dat ik met je doe. Dat na de release van ‘De Kerk Van Melculy’, ‘Sabbath Fleddy Sabbath’ en nu ‘Antichlist’. Had je destijds in 2016 ooit gedacht dat het zolang ging duren met Fleddy Melculy?
Neen, absoluut niet. We zijn ergens begonnen eind 2015 en destijds had ik zelfs niet gedacht dat we dat langer dan een jaar gingen doen. Het plan was om één nummer online te gooien en te kijken of we daarmee enkele caféoptredens konden versieren. Vanaf dag één is dat echter in de lucht geschoten en begonnen we al headliner shows te spelen. We hebben echt wel wat stadia overgeslagen en dat is altijd maar blijven stijgen. Ondertussen zijn we zeven jaar verder en verschijnt alweer het vierde album. Het is een band die een vaste waarde is beginnen worden met zijn eigen volgelingen. Dat werkt enorm goed.
Ergens vandaag las ik op wikipedia.nl dat ze jullie een Belgische pretmetalband noemen. Dat is dan toch serieus uitgedraaid.
Het moet altijd een naam hebben voor de mensen, mij is dat allemaal gelijk. Pretmetal dekt misschien nog het best de lading. Als je de evolutie op onze platen bekijkt is de pret er nog steeds, maar zingen we ondertussen al lang niet meer over enkel haha of hihi. Op ‘De Kerk Van Melculy’ is het al wat serieuzer beginnen worden en op ‘Sabbath Fleddy Sabbath’ en de EP ‘And Just Niks For All’ is dat nog gegroeid. Op deze plaat zeker. Het is ergens nodig dat je van die twee walletjes kan eten. Er moet nog gelachen kunnen worden en ik vind dat goed. Zeker als we met ons eigen kunnen lachen. Je moet ook serieuze dingen kunnen zeggen en je gevoelens kunnen tonen, zowel op gebied van humor als emoties. De nieuwe plaat is daar een mooi voorbeeld van geworden.
Qua teksten ga je verder met waar je gestopt bent. Toch vind ik algemeen dat je bij heel dit album muzikaal een serieuzere weg bent ingeslagen. Het klinkt bijna melodieuzer.
Dat is denk ik hoe we het allemaal ervaren. De nieuwe plaat is wat minder metal maar er zit meer
hardcore, punk en crossover in. Dat heeft er trouwens altijd al ingezeten. Ook ons debuut liet meer hardcore en raprock horen. Die loodzware breakdowns en explosies met dubbele basdrums zijn nu wat minder. De reden dat het er deze keer niet is uitgekomen, is omdat ik er een heel pak had uitgefilterd met het maken van Coffin Feeder. Ik ben daar wel niet de hoofdschrijver van maar help mee met de muziek. De extreme shit is daar naartoe gekanaliseerd. Als je dan aan de schrijftafel van Fleddy komt, was er meer de goesting om naar dat oldschool hardcore gevoel te gaan. De puzzel klopt volledig en zelfs de hiphop heeft zijn plaats gekregen. We doen niets anders dan ervoor maar het wordt nieuwer en frisser. Als band klinken we steeds ook beter.
Uiteraard hak je ook in op dingen waar men nu over zaagt en klaagt wat vroeger niet het geval was. Gewoonweg die deur goed dichtdoen om energie te besparen zoals ‘Dudedeedurtwo’. Hoe ontstaat zoiets eigenlijk?
Elke song heeft zijn eigen verhaal. Vanwaar het komt op dat nummer is in dit geval heel simpel. Mijn stamcafé ligt op zevenhonderd meter van mijn deur. Ik zit er geregeld en de cafébaas is een goede maat van mij. Die zaagde telkens als iemand een sigaret naar buiten ging roken. Ik wil wel eventjes verduidelijken dat roken ongezond is en ik slechts sporadisch rookte. Telkens als je er naar buiten ging, zaagde de cafébaas dat je de deur moest dicht doen. Na dat zo’n vijftig keer gehoord te hebben, dacht ik om daar iets met te doen want dat klonk nogal onnozel. Dat is het magische verhaal achter die song.
Greedy and Moobag hebben er op YouTube zelfs een reactievideo over gemaakt. “Vladimir Chloe” sprak hij de bandnaam uit. Ze waren in elk geval laaiend enthousiast. Het moet toch leuk zijn om zoiets te zien?
Tuurlijk, dat is de max en ik vraag me af hoe ze erop komen. Het wil zeggen dat onze naam ook in het buitenland opvalt en dat mensen dat checken. Het laatste jaar krijgen we ook vanuit het buitenland – en daarmee bedoel ik buiten België en Nederland – aanvragen om er te gaan spelen. Tot nu toe hebben we nog nooit echt iets bevestigd want je moet het ook langs de praktische kant bekijken. Duizend kilometer om een show te spelen, dat moet de juiste deal zijn. Er zijn wel wat voorstellen uit Frankrijk, Oostenrijk en Tsjechië. We hebben ook een nieuw tourvoorstel gekregen voor het najaar maar we moeten eens goed kijken of we dat gaan doen of niet. Het is in elk geval erg cool voor een band die in het Nederlands zingt. Vroeg of laat doen we dat. Het is wel terug vanaf nul beginnen voor ons.
Is ‘Midlife Cri666’ een beetje volgens eigen ervaringen geschreven of heb je daar nog geen last van? Je staat niet bepaald stil tijdens een optreden?
Het is een puur autobiografisch nummer. Je wordt een dagje ouder en daar zijn een paar stomme voorbeelden van. Vorig jaar in de zomer stond ik ineens op en had pijn in mijn nek en arm. Ik vroeg me af wat dat nu weer was. Het was twee weken na Graspop. Ik ben dan naar de dokter gegaan en heb foto’s laten nemen, bleek dat ik het begin van een dubbele nekhernia had. Ik moest het wat kalmer aandoen en naar de kinesist gaan. Ik kreeg ook medicatie voorgeschreven. Ik heb al eens een hernia aan mijn onderrug gehad met een operatie als gevolg. Dat is inmiddels acht jaar geleden.
Dus heb ik mijn volgende acht optredens gespeeld met een microfoonstandaard om wat kalmer op het podium te staan. Ik mocht ook minder met het hoofd schudden. Het is ondertussen ook al drie jaar dat ik een bril moet dragen als ik voor de tv of het computerscherm zit. Alles wat ik in dat nummer beschrijf is echt waar. Als ik gisteren een show gespeeld heb, is het alsof er vandaag een camion of mij gereden is. Als ik zeg: Koen, we gaan eens goed doorzakken op café ben ik daarna vier dagen ziek. Als je zestien jaar bent, ben je de dag erna fris maar dat lukt niet meer. Als ik nu vertel aan mijn dochters over Nirvana bekijken ze mij alsof ze tegen mijn vroeger vertelden over The Beatles.
Nog een nummer dat me opviel was ‘Melvin’. Inhoudelijk is het een pak serieuzer. Is dat gebaseerd op een waar verhaal?
Alles wat ik vertel in dat nummer is echt gebeurd, enkel de naam van de gast is veranderd. Het is één van de verhalen die we hebben meegemaakt en dat een heel grote impact had op mij. Die jongen was heel erg ziek en zijn vrienden hadden een ontmoeting geregeld zodat ik hem wat kon opfleuren. Maar wie ben ik om dat te doen? We kwamen hem daarna nog enkele keren tegen en telkens ging het slechter en slechter met hem. Voor ik het doorhad, had ik een band met hem. Twee weken voor zijn overlijden heb ik hem thuis nog bezocht. Het was volle lockdownperiode en we zaten samen bij hem thuis buiten op terras. Twee weken later is hij overleden. Hij wou zelfs een nummer van ons op zijn begrafenis laten afspelen. Dat heeft een enorme impact op jou. Je maakt die stuff en heel wat fans vinden dat leuk maar die mogen gerust weten dat zij ook een impact op ons hebben. Dat is fantastisch en daar krijg je als artiest energie van. Melvin is voor mij het gezicht van de fans en waarom ze zo een impact op ons hebben.
Hoe zit het eigenlijk met die vorm van emotionele chantage waarbij allerlei mensen zaken vragen voor het goede doel? Valt dat wat mee?
Ik heb de laatste jaren al honderden filmpjes opgenomen waar ik vraag naar kreeg. Vooral zaken waarbij ik iemand een gelukkige verjaardag wens. Er zijn ook ergere zaken van mensen die echt wel in de put zitten en die ontvangen we dan backstage. Ik maak daar geen probleem van. Er zijn artiesten die daar geld voor vragen, zo voor die verjaardagwensen en shoutouts. De Amerikaanse site cameo.com doet dat. Zelf heb ik er al honderden opgestuurd en heb ik daar nog nooit geld voor gevraagd. Iets van “gelukkige verjaardag en niet te zat”. Die persoon is er gelukkig mee en het kost me niets. Er zijn wel grenzen. Er zijn er ook bij die willen profiteren en dan krijg ik vragen of ik gratis muziek wil komen draaien op hun trouwfeest.
Heb je een beetje je liefde gevonden voor hiphop? Dat is toch duidelijk aanwezig deze keer?
Liefde gevonden is veel gezegd. Ik ben al van kleins af aan hiphop-fan en dat is begonnen toen ik acht jaar was met bands als Public Enemy en De La Soul. In de jaren negentig leerde ik dan de hardere muziek kennen met bands als Nirvana en Rage Against The Machine. Ik ben echter altijd fan gebleven van die old school hiphop. Voor mij stopte dat begin jaren negentig want ik vond dat er niets interessant meer uitkwam. Buiten die paar uitzonderingen zoals de Beastie Boys die ik altijd ben blijven volgen. Ik ben een enorme fan en met de komst van Spotify is dat verergerd want ik heb nog meer dingen ontdekt. Spotify stelt artiesten voor op basis van wat je hebt beluisterd. Met de nieuwe plaat kwam de tijd om er iets met te doen. Het heeft er altijd wat ingezeten maar moest een plaats krijgen. Ik heb het geprobeerd en vind dat het erbij past. Fleddy raakt er wel met weg. Allez, dat vind ik toch.
Jij bent uiteraard de frontman van de band en veel mensen zien jou als Fleddy en niet de hele band. Ben jij een slavendrijver of valt dat best mee?
Mensen moeten dat niet weten, maar ik heb heel die tekst van het nummer ‘Slavendrijver’ geschreven om met mezelf te lachen. Het was om mezelf een hak te zetten. Ik heb de aanzet gegeven en de rest van de band heeft het afgemaakt. Dat nummer werd in de studio vormgegeven. Mijn broer heeft er nog wat aan veranderd en een groot stuk ingezongen. Als bijkomende grap hoor je dat Fleddy thuiskomt en de band hem verlaten heeft met een afscheidsbrief. Ik heb nu al in elk interview moeten uitleggen dat het een grap is en niet het einde van Fleddy betekend.
Leuk trouwens dat het artwork gebaseerd is op een gezelschapsspelletje en dat met oog voor heel wat details. Een idee van jou?
Zoals altijd met de hoezen geef ik een aanzet en gaat onze lay-out man Robin aan de slag. Die geeft er zijn eigen invulling en ideeën aan. Mijn aanzet was een hoes die gebaseerd was op een oud Dr. Bibber-spelletje. Hij is dan aan de slag gegaan met die moshende mannetjes. Hij leverde telkens fantastisch werk af. Ik geef een idee aan en hij komt met een resultaat dat honderd keer spectaculairder wordt. Ik kijk er dan telkens naar uit wat hij ervan gemaakt heeft. Je hebt het vinyl exemplaar nog niet gezien maar die ligt hier al klaar. De voorkant ken je maar de achterzijde is net hetzelfde maar dan de horrorversie. Het lijkt wel een album van Cannibal Corpse.
Ondertussen heb jij al op het podium gestaan met Angel Crew, deed je enorm veel voor Belgische bands met FleddyPalooza, had je Coffin Feeder, je zorgde dat metal terug te horen was op de Belgische radio. Eigenlijk verdien jij wel de prijs van metal ambassadeur in België want het genre leeft terug helemaal op. Hoe sta je zelf allemaal achter dat alles?
Ik denk dat het zonder mij ook wel zou gekund hebben. Fleddy dook ineens op in 2016 en overal waar we kwamen, hadden we veel succes. Dat kwam helemaal uit het niets. We hebben wel wat deuren open getrapt. Er waren in die tijd niet veel Belgische metalbands die aandacht kregen op de radio of in de mainstream pers. Je had Stake en Amenra. Spoil Engine was goed bezig en Brutus begon ook al wat bekendheid te krijgen maar was nog niet de band die ze nu zijn. Bij wat we deden hebben we supportbands meegenomen. Je had onze FleddyPalooza festivals en ik heb twee jaar “De Zwaarste Lijst’ gepresenteerd op Studio Brussel. Bij dat alles heb ik steeds veel aandacht gegeven aan Belgische bands en kansen gegrepen om met Belgische metal iets te doen of er bekendheid aan te geven. Zonder mij zou dat vroeg of laat ook gebeurd zijn maar ik denk dat we er ons steentje aan bijgedragen hebben. “De Zwaarste Lijst” heb ik altijd dubbel gevonden. Ik ben geen radiomaker en op een gegeven moment word je gelanceerd als de mister metal die er alles van kent en wordt er gevraagd wat je er over vindt. Rammstein, Metallica en Slayer brachten een plaat uit en kreeg ik telefoon met de vraag wat ik erover te zeggen had. Zoals bij Sabathon overlaatst, guys, ik kan daar niets over zeggen want ik ben er geen fan van. Hoe kan ik dat goed vinden als ik er geen fan van ben? Ik wilde bij dat programma zeker niet duidelijk maken dat ik een goeroe ben. Ik speel in een band en daar heb ik succes mee. Er komt volk kijken en we verkopen platen. Ik ben niet de nieuwe encyclopedie van de metal. Ik heb gedaan wat ik vond dat ik moest doen. Coffin Feeder en Angel Crew zijn compleet andere zaken. Angel Crew lijkt nog het meeste op Fleddy. Maar het is fun en we worden er niet jonger op. Dus moeten we het nu doen.
Wanneer gaat de VRT bij jou aankloppen om een aflevering van Belpop in te blikken? Tenslotte heb jij toch al heel wat gepresteerd en kan je toch ook al bij de toonaangevende artiesten in België gerekend worden.
Daarvoor zijn we nog niet bekend of groot genoeg. We zien wel als het zover is. Maken ze dat programma trouwens nog?
Tot nu toe hebben we zeven jaar ons ding gedaan en onze stempel gedrukt op zowel België of Nederland. We hebben nooit geplooid of compromissen gesloten, het is zoals het is en het blijft zo. Het was een hype van 2016 tot 2019. Dan hebben we een break genomen en toen is corona gestart. In die periode hebben we ook straffe dingen gedaan zoals een livestream maken of het hele land afrijden om cd’s en platen thuis te bezorgen. Er werden dol dwaze videoclips gemaakt. We hebben nooit de gemakkelijkste weg gekozen en ik ben daar best wel fier op. Het zal nooit voor iedereen goed zijn want we maken metal in het Nederlands en dat met humoristische teksten. We blijven verder doen. Er staan al een hoop optredens op de planning. Het buitenland lokt nog steeds en we zien wel. Zolang het plezant is blijven we gaan.
Waar komt nu eigenlijk die BiFi-worst vandaan die je overal terugziet op jullie merchandise?
Dat is iets dat we vroeger altijd kochten in een tankstation als we terugkwamen van een optreden. Waarom kopen we dat eigenlijk want dat trekt op niets? Toch blijf je dat kopen en het werd een grap die terugkwam. We maakten er een running gag van maar dat heeft op zich helemaal geen betekenis. We konden het evengoed over een Mars of een Bounty hebben. Het is nu echter een BiFi-worst geworden en die komt geregeld terug op het artwork of op T-shirts.
Social media