Stargazery is inmiddels toe aan album nummer drie en heeft zich inmiddels genesteld tussen de groten van de Scandinavische melodische metal. Was iets anders te verwachten? Met een line-up die bestaat uit onder andere gitarist Pete Ahonen (Burning Point, Ghost Machinery), zanger Jari Tiura (ex-MSG) en sinds dit album ook toetsenist Pasi Hiltula die bij moerasband Kalmah heeft gespeeld, dan mag je wel iets verwachten toch? Ben je bekend met de vorige platen ‘Eye On The SKy’ en ‘Stars Aligned’ weet je eigenlijk al wat je te wachten staat op ‘Constellation’, en weet je ook al dat je niet teleurgesteld gaat worden.

De statige opener ‘Raise The Flag’ laat meteen merken dat Ahonen & co geen millimeter hebben toegegeven aan hun ideeën over melodische metal. De invloeden van melodische power metalbands als Stratovarius en Sonata Arctica worden mooi gemixt met het meer traditionele van Rainbow en Tony Martin-era Black Sabbath, en ook zeker Eden’s Curse is goed vergelijkingsmateriaal. Het hele album is van constante hoge kwaliteit, en door de smakelijke synths en de warme stem van Jari voelt de muziek aan als een warm bad. Of het nou gaat om het progressievere ‘Sinners And Shadows’, het Burning Point-ademende meezingertje ‘Self-Proclaimed King’ of het gevoelige ‘I Found Angels’. Er is geen moment dat de glimlach van het gezicht verdwijnt. Het titelnummer is wat sneller dan de rest en neigt wat meer naar Stratovarius, maar het heeft nog altijd de eigenheid van Stargazery. Kortom, de band heeft weer gewoon kwaliteit afgeleverd zoals we dat inmiddels van ze gewend zijn. De term feelgood-muziek zou deze band zwaar tekort doen, maar dat je je bij deze muziek goed gaat voelen durf ik mijn hand voor in het vuur te sturen!