Het derde album van onze Belgische vrienden van Splendidula komt deze maand uit en we hebben er minder lang op moeten wachten dan we dat op voorganger ‘Post Mortem’ moesten, die slechts twee jaar geleden uitkwam. Een leuk feitje, waar je waarschijnlijk niks mee kan, dus laten we gauw verder gaan met waar het eigenlijk om draait: de muziek!

Splendidula laat ons op ‘Somnus’ hele sfeervolle muziek horen. Het is niet heel makkelijk te plaatsen, maar ik ben het met de band eens dat het voornamelijk heel sludgy is, met doom elementen, simpelweg omdat het hier en daar heel onheilspellend aanvoelt, en rustigere passages die doen denken aan post metal. Dat is een krachtige kwaliteit van Splendidula, dat ze zware stukken metal afwisselen met kalmere geluidslandschappen, waarin het keyboard niet gemeden wordt. Dit zorgt voor een interessant contrast en dat contrast komt ook duidelijk naar voren in de zang. Zangeres Kritsien Cools klinkt met haar heldere stemgeluid erg zweverig en de grunts van gitarist Pieter Houben staan daar straal tegenover. Dit is ook nodig om de boel (vocaal gezien) interessant te houden, ik denk als de band had gekozen voor slechts één zangstijl dat dit niet in hun voordeel was geweest.

Maar, ik heb daar ook nog een hele positieve voetnoot bij. De gesproken passage aan het begin van ‘Incubus’ (ik krijg er alweer kippenvel van), in het Vlaams, is zo mooi vorm gegeven, met precies de juiste woorden, dat je het omschreven moment daadwerkelijk beleeft. En dat is een hele prestatie. Erg beklemmend en griezelig. Doorgaans maakt Splendidula overigens gebruik van het Engels. Ergens vind ik dat wel jammer omdat de Nederlandse stukken die ze hebben de muziek net even iets unieker maken. Luister maar eens naar het nummer ‘Drocht’. Eigenlijk heb ik heel weinig te zeuren over ‘Somnus’ en als je van voornoemde genres houdt, of van het wat zwaardere progressieve spul, dan kun je dit album met een gerust hart aanschaffen.