Het Amerikaanse Skullcrush, niet te verwarren met Skullcrusher, noch met de Noord Macedonische band met dezelfde naam, werd opgericht in 2017. In Phoenix wel te verstaan. En daar wil het nog wel eens erg warm zijn. Des te verwonderlijker dat ze hun inspiratie vrijwel volledig lijken te putten uit Scandinavische death metal. De band is meer dan een eerbetoon aan die stijl, het is uitsluitend dat nadoen. En dat levert hele primitieve death metal op.

De band heeft voor zijn debuut een thuis weten te vinden bij Redefining Darkness, wat voor hen ook best een gok is, aangezien de band slechts één sociaal medium gebruikt, waar ze ook nog niet eens heel actief en populair zijn. Er wordt dus echt op een niche markt gemikt. En die markt is er zeker ook, dus het kan goed komen. Skullcrush gaat er zeker niet met de originaliteitsprijs vandoor en zal zeker die intentie ook niet hebben. De band maakt death metal zoals het volgens hen zou moeten en ik als objectieve luisteraar kan niet anders dan concluderen dan dat ze daar in geslaagd zijn. Ofschoon ik het als geheel voorspelbaar en weinig verrassend vind, zelfs de tempowisselingen hoor je aankomen, is het wel echt death metal zoals het in de begindagen was. Met een afwisseling tussen dreigend, wanhopig, agressief en maniakaal. Het is prima vermaak voor tijdens een autorit, maar bepaald geen release waar je eens voor gaat zitten zonder iets erbij te doen.