Orbit Culture is een onbekende band voor mij, maar hebben wel gelijk mijn hart gestolen met hun groovende melodieuze death metal. Hoewel de sound niet de beste is van de avond, klinkt het allemaal heel lekker. De zang van Niklas Karlsson is uit duizenden herkenbaar en de gitaren zijn lekker laag gestemd. Songs als ‘Red Fog’ en ‘Nensha’ zijn pareltjes te noemen en als de band een goede sound krijgt toebedeeld tijdens een volgend optreden, dan gaan ze nog meer zieltjes winnen.

MOL is een band die zich in het populaire genre shoegaze, of post-black, of iets dergelijks .Een beetje anders dan de andere bands vanavond manifesteert de band zich wel als een publiekslieveling. De inzet van zanger Sternkopf is fenomenaal te noemen en hij bevindt zich regelmatig binnen de aura’s van mensen in het publiek. Het podium wordt hem dan te klein en hij sleurt zijn microfoon mee het publiek in om de teksten letterlijk in je oor te schreeuwen. Ook dan versta je hem niet, indrukwekkend is het wel. De band geeft hem de ruimte, maar speelt verder ook soepel en strak en de band levert na Complexity Fest 2019 wederom een prima optreden af in Haarlem.

Dat er vanavond uitstekende muzikanten aan het werk zijn op het podium staat buiten kijf. Dat de leden van Black Crown Initiate ook bestaat uit muzikanten met 1 of 2 snaren meer op hun instrument dan gemiddeld staat eveneens buiten kijf. Dat dat geen garantie is voor beklijvende songs, bewijst de band vanavond ook helaas. Het is niet slecht en het wordt vol enthousiasme gebracht, maar de songs zijn me net even te lang of te onduidelijk. Dynamisch, ingewikkeld, soms melodieus absoluut. Maar op de een of andere manier blijft het niet hangen. Wel een optreden dat mij er toe zet even rustig een album van de jongens er bij te pakken en ze zo een kans te geven om hun idee van progressieve metal uit te leggen.

Het eerste wat opvalt tijdens de set van Rivers Of Nihil is dat de band een gitarist mist. Uitleg van de band maakt duidelijk dat een van de gitaristen vanwege zijn gezondheid achter moest blijven in Londen. Het tweede dat opvalt is dat dit geen reet uitmaakt. De band speelt hun laatste en alom gelauwerde album ‘Where Owls Know My Name’ in zijn geheel. Opvallend is natuurlijk saxofonist Zach Strouse, die helemaal niet thuishoort in een metalband, althans volgens de conservatieve metal fan. Rivers Of Nihil bewijst dat ook dit instrument een plaats kan hebben in extreme muziek, mits goed geplaatst op de juiste momenten. De band is blij met de goede ontvangst van de muziek en straalt. Een heerlijk voorbeeld van een band die zichzelf per album verbetert en opnieuw ontdekt en ook een band die beter wordt door op te treden, want dit concert is heel goed en strak en het gemis van een gitarist is bijna niet merkbaar. Op naar een nieuw album dan maar.