Polen blijft ons verbazen met uitstekende progressieve rock bands. Neem nu Retrospective: een stel dertigers dat toch al tien jaar bezig is en met ‘Latent Avidity’ het vijfde studioalbum uitbrengt, al kunnen ze ook een ruime ervaring in live shows voorleggen. Hun beschouwende, maar bloedmooie art rock sluit naadloos aan bij Riverside en Believe. Diepgang in de contemplatieve teksten (zo gaat elk nummer over de menselijke angsten) en veel zwevende Pink Floydiaanse gitaarsolo’s welke kippenvel veroorzaken.

De zeven songs – tussen 5 en 11 minuten lang – worden minutieus opgebouwd. Maar eerst is er de korte intro ‘Time’ waarbij de klok steeds sneller gaat. De eerste single ‘Still There’ opent met rustig gitaarwerk, maar de zang van Jakub Roszak is kordaat en levendig. Hij heeft een bijzonder aangenaam timbre dat ergens het midden houdt tussen Phil Collins (minder scherp) en Eddie Vedder. Het nummer geeft meermaals ruimte aan gitarist Maciej Klimek en David Gilmour heeft hem duidelijk niet onbewogen gelaten. Er is soms ook enige vrouwelijke zang, afkomstig van toetseniste Beata Lagoda, zoals in het stuwende ‘Loneliness’. Ondanks de donkere teksten is de muziek nooit deprimerend en de ritmiek van ‘Loneliness’ en verderop het bijna funky gevoel dat ‘In The Middle Of The Forest’ meekrijgt, zijn daar goede voorbeelden van. Elke song heeft verrassende elementen. Zo is het gitaargeluid bijzonder vet en toch transparant in ‘The Seed Has Been Sown’ en is er knappe samenzang in ‘Stop For A While’. Hier wordt aangemoedigd om stil te staan bij de normale dingen en die sfeer wordt ook uitgeademd door de muziek. Ingetogen zang en piano aan het begin van ‘Stop For A While’ doet trouwens het meest aan Eddie Vedder denken. Na het vlotte ‘Programmed Fear’ is er nog een machtig opus van elf minuten om af te sluiten. ‘What Will Be Next?’ opent met lieflijk gitaarwerk, is gezongen vol passie en neemt de tijd om ons eens te meer te ontroeren met schitterende gitaarsolo’s. Een album dat je echt in het reine met jezelf brengt, vol fabelachtige songs vol schoonheid. Retrospective mag dan nog een onontdekte parel zijn voor velen, het wordt hoog tijd dat de band ook buiten Polen potten gaat breken! Gevoelsvolle symfonische rock waar geen speld tussen te krijgen is!