Wat is dat toch dat ik Hair Metal nog steeds zo leuk vind? Is het de nostalgie of zijn het de lekkere catchy melodieën? Hoe voorspelbaar het soms ook is, ik word er blij van. Misschien is het wel het zomergevoel dat in deze troosteloze vloed van grijze, natte, sombere dagen begin februari mijn humeur danig op de proef stelt. Onze grote leider, die we hoofdredacteur noemen, mikte deze release op mijn virtuele bordje. Het bracht net zoveel blijdschap als de maaltijdbezorger na een dag klussen en je alleen nog in staat bent de vork trillend naar je mond te brengen. Kom maar op, dit moet ik lekker over me heen laten komen.

Daar waar hair metal super fout kan zijn werd het met deze plaat nog een stapje beter: een sausje jaren 80 elektronische pop muziek wordt hier vakkundig over het menu uitgegoten. In de videoclip die matchende foute wijde broek en zonnebril en het plaatje is volledig klaar. Dat is toch een prestatie als je als band even vastzit. De vorige release was immers in 2016. Nog geen hond had toen van Corona gehoor. De band had even pauze genomen, maar door die pauze werd de drempel steeds hoger om weer goede liedjes geschreven te krijgen. Noem het een writersblock of iets anders, maar het is natuurlijk frustrerend als je weet dat je nog de wereld aan inspiratie hebt maar het niet in de juiste vorm gegoten krijgt.

Nadat de eerste contouren van ‘Outrun’ werden geschreven kwam de flow weer helemaal terug en is er een nieuwe plaat volgeschreven. De video spellen en films van de jaren 80 gaven de inspiratie voor de teksten. Nee het is niet de plaat van het jaar, en het is weer meer niet. Maar wat het wel degelijk is: een genot voor het oor. Als het de zomer, het strand en lekker cruisen met je auto of motor in je hoofd terug brengt in deze depressieve grijze dagen…dan heb je iets moois afgeleverd.