‘A Silent Soul Screams Loud’ is het derde deel van de trilogie die startte met ‘A Century In The Curse Of Time’ (2015) en een vervolg kreeg met ‘A Kingdom To Dissappear’ (2017), een prestigieus, maar veelomvattend concept van het Duitse Pyogenesis. Deze band maakte ophef in de jaren negentig, raakte een beetje in het slop, maar kende een doorstart in 2014. Ten allen tijde is Flo V. Schwarz de inventieve artiest die de touwtjes in handen heeft.

Het concept om een persoonlijk logboek te schrijven over de 19^e eeuw waarin er voor de mensheid vele veranderingen plaatsvonden, zoals de industrialisatie, nieuwe uitvindingen die ons leven vergemakkelijkten en nieuwe stromingen in de kunst, is een onderwerp waarover je oneindig kunt schrijven. Dit derde deel handelt vooral over de veranderingen in de maatschappij en stipt dus onderwerpen aan als de heerschappij van Napoleon (oorlogen en Code Civil), Sigmund Freud en zijn kijk op religie, het verscheurde Boheemse grondgebied, Frankenstein en horrorliteratuur in het algemeen, Darwin en zijn overlevingstheorieën en Karl Marx met zijn visie op de kapitalistische maatschappij (in het lange sluitstuk). Een hele brok geschiedenis die heden ten dage schromelijk onder de mat geveegd wordt ten faveure van de ‘nieuwe verlichting’ van klimaatgoeroes en politieke correctheid dus.

Deze beladen onderwerpen worden opgediend op een bedje van zogenaamde ‘steampunk’, een term die ik graag leen van de band. In mensentaal betekent dit een mix van ruwe vocalen en hakkende ritmes, gesublimeerd door bijzonder aanstekelijke refreinen die je moeilijk loslaten eens ze je gehoorgang binnentreden. De nodige melancholie komt ook om de hoek kijken. Ik beschreef het eerder minutieus in mijn vorige CD besprekingen en dit is de logische continuatie ervan. Al dient gezegd dat ik toch wel een stukje blitzkrieg van de twee voorgaande albums mis. Sturm und Drang lijken een beetje verwaterd. Zo ligt het tweeluik ‘I Can’t Breathe’ zwaar op de maag door overdreven pathos. Geen nood echter, het album gaat charmant van start met het opstandige ‘Survival Of The Fittest’ en toont meteen de andere kant van Pyogenesis met ruwe grunts en puike acceleraties tijdens ‘Mother Bohemia’. Het eerste duet uit de geschiedenis van Pyogenesis is de ballade ‘Modern Prometheus’ met ijzersterke melodieën. Flo krijgt hier vocale versterking van Chris Harms van Lord Of The Lost en die schijnen populairder te zijn dan we denken. In schoonheid wordt weer afgesloten met een lange compositie. Het meer dan veertien minuten durende ‘The Capital (A Silent Soul Screams Loud)’ blijkt heel mooie, beschouwende passages te herbergen tussen de vlot rockende stukken. Er duikt zelfs wat serene koorzang op en de sensitieve gitaar leads zijn prachtig. Pyogenesis blijft een heel aparte en vastberaden band met een uniek geluid!