De opvolger van het in 2015 verschenen ‘Para Solem’ is hier en heet ‘Nemesis’. Een pakkende titel, als je het mij vraagt, en één die een venijnigere indruk geeft dan hoe de acht nummers op deze schijf in elkaar zitten. De stoner rock van Parasol Caravan is namelijk vrij relaxed en zelfs enigszins rustgevend.

Enigszins, omdat de band voornamelijk gewoon doorknalt. En daar zijn ze goed in, want deze riff-gedreven nummers schuren en schuiven door je gehoorstelsel op een manier die van vriendelijk kietelen overgaat in aangenaam masseren. Lekkere rock dus met hier en daar een herhalend karakter. Één van de uitschieters hierin is ‘Serpent Of Time’, omdat de groovy melodie die hierin zit zo sterk is dat je er geen genoeg van krijgt. Het is echter niet alleen de stevigere kant van de muziek die door Parasol Caravan verkend wordt. Ze wisselen het up-tempo regelmatig af met rustigere passages die tegen het psychedelische aanzitten, maar er niet volledig in geraken. ‘Transformation’, de enige ballad op ‘Nemesis’, is daar een mooi voorbeeld van: meeslepend en bijna emotioneel.

En ik denk dat bijna hier dan ook het sleutelwoord is. De band pakt stevig door en levert tracks waar heel weinig op aan te merken is, maar er zijn een paar dingetjes die dit alles net iets minder interessant maken. Kriechbaum is een goede zanger, alleen zijn stem klinkt vaak net iets te Amerikaans en net iets te commercieel om binnen het stoner genre te passen. De opmaak van de nummers is duidelijk en correct en veilig: er worden geen onverwachte paden ingeslagen en vernieuwend is ‘Nemesis’ dan ook niet. Als je van degelijk en solide houdt dan is dit album zeker de moeite waard, maar als je meer van het avontuurlijke bent is dat iets minder.