Het Spaanse Oniricous werd in 2005 opgericht als Ghül en veranderde in 2011 zijn huidige gedaante. Op gitarist Al-Wars na, die er in 2016 bij kwam, is de bezetting van 2011 nog volledig intact. Ze brachten eerder twee albums uit en nu dus deze EP, hun eerste wapenfeit bij de alliantie tussen Black Seed Production en Blood Fire Death. En ik vind het altijd wel bijzonder dat labels die online amper actief zijn toch een kans bieden om hun werk te manifesteren.

De band zingt in het Spaans en daar mijn kennis van het Spaans amper verder strekt dan wat Bassie en Adriaan me ooit leerden, kan ik daar weinig aansluiting bij vinden. Dat hoeft niet zo heel veel uit te maken, maar ik vind het persoonlijk altijd wel een goede methode om de intenties en het niveau van de intenties van de band te definiëren. Ik heb begrepen dat Lovecraft een rijke bron van inspiratie is, en daar kun je inderdaad rijkelijk uit putten.

De band speelt op vroeg jaren negentig geïnspireerde death metal, maar helaas ook een beetje met de productiemiddelen van die periode. Nostalgie is toch niet zo leuk als je de beschikbare middelen negeert, maar anderzijds is dat hun keuze. En je moet de weg ook maar weten te vinden. Dat laat niet onverlet dat de muziek prima waar te nemen is verder en je vindt je weg er wel doorheen. De zang is wat mager, de composities wat vlak, de solo’s wat voorspelbaar en toch moet ik zeggen dat de vibe heel erg gaaf is. Deze jongens staan voor wat ze spelen en dat voel je aan alles. Duistere death metal in zijn oervorm, ik word er wel blij van, ook al veer ik geen moment verrast op.