NorthTale – Eternal Flame
Nuclear Blast
Release datum: 12 november 2021
“Een ondernemende band die interessante teksten combineert met spetterende power metal.”
Vera Matthijssens I 18 november 2021
NorthTale kende met ‘Welcome To Paradise’ niet bepaald een vliegende start, maar gelukkig is bezieler Bill Hudson niet bij de pakken blijven zitten en deed hij er alles aan om met dit tweede album ‘Eternal Flame’ een doorstart te nemen. Om ex-Twilight Force zanger Christian Eriksson te vervangen viel de keuze uiteindelijk op Hudson’s landgenoot, de Braziliaan Guilherme Hirose en dat is een schot in de roos, want zijn zuivere stem maakt mede van ‘Eternal Flame’ een voltreffer.
Met Dennis Ward als producer kwam er meer dan een uur stevige power metal met symfonische arrangementen uit de bus, waarin diverse nuances de kroon op het werk vormen. Met de single ‘Only Human’ gaat men vitaal van start. De muzikanten trekken alle registers open en een catchy refrein doet de rest. Invloeden van DragonForce en Helloween blijven bon ton, maar het niveau van de songs ligt hoog. Zo belicht de semi-ballade ‘Wings Of Salvation’ meteen de wat meer sensitieve kant van NorthTale, maar als tegenzet volgt het niet van speed metal gespeende ‘Future Calls’ waarin Kai Hansen zingt en zijn zoon Tim een gitaarsolo speelt. Een experimentje met Braziliaanse muziek valt positief uit in ‘The Land Of Mystic Rites’ waarin ritmiek en etnische zang erg authentiek klinken.
Bovenal is dit echter een stevige power metal plaat die vlot beluisterbaar is en barst van superieur gitaargeweld van Bill Hudson zelf, al is er ook een belangrijke rol weggelegd voor toetsenist Jimmy Pitts, want hij leeft zich in meerdere solo’s uit op Moog en Hammondorgel. Na de Iron Maiden cover ‘Judas Be My Guide’ komt de epische mammoetcompositie ‘Nature’s Revenge’. Die is opgebouwd uit verschillende stukken met een specifieke stemming. Begin en einde is vertrouwde power metal met doordachte teksten, maar die wordt doorkliefd met een ruwere passage met verwoestende screams, waarna een kalm, sereen atmosferisch fragment volgt. In de stijl van Trans-Siberian Orchestra (één van Hudson’s (ex) broodheren) wordt er afgesloten met een instrumentaal filmisch symfonisch nummer ‘Ivy’. Het complete plaatje toont ons een ondernemende band die interessante teksten combineert met spetterende power metal.