Soms gun je bands bij voorbaat een goede recensie, gewoon omdat ze spontaan en gepassioneerd overkomen. Als ze dan ook nog keihard werken en de plaat / CD in eigen beheer uitbrengen en al hun centjes erin gestopt hebben, heb je bij mij sowieso al een streepje voor. Helaas gaat de gunfactor bij N.M.A. bij de eerste tonen van hun eerste werkstuk linea recta over de schutting want hier lusten de honden toch niet werkelijk brood van? Ik geloof dat ik liever een stel venerische wratten aan mijn fiere liefdeszwaard oploop dan dat ik dit ongetitelde album nogmaals in z`n geheel moet afluisteren.

In hun biografie rept de Zwitserse band dat zij een mix van old school thrash gecombineerd met rock `n roll spelen. Ik heb echter zowel Kreator als Bill Haley and his Comets niet voorbij horen komen. Muzikaal is één en ander best in orde hoor, maar het is allemaal veel te braaf en de meeste riffs hebben we de afgelopen jaren al honderden, zo niet duizenden, keren voorbij horen komen. De grootste euvels bij N.M.A. zijn de Engelse uitspraak en “zangkunsten” van mevrouw Gutzwiller want die weet met de beste wil van de wereld geen enkele rake noot te bulderen. Bekijk en vooral beluister het bijgevoegde clipje maar en dan weet ook jij dat N.M.A. nooit uit de vergetelheid zal geraken. Vanwege de gunfactor een paar puntjes extra.