Nils Patrik Johansson is een Zweedse zanger die mensen kunnen kennen van de heavy metal band Astral Doors. Niet de grootste band in het genre maar zeker niet de onbekendste. In 2018 bracht Johansson al zijn eerste solo album uit en dat viel blijkbaar zo goed in de smaak dat zijn tweede solo album twee jaar na het debuut alweer klaar staat. Het album gaat over de onopgeloste moord op de Zweedse premier Olof Palme en kreeg de naam ‘The Great Conspiracy’.

De muziek die de zanger maakt is te omschrijven als heavy metal met een vleugje power metal, snelle drums en gitaren met sterke melodieën staan dan ook centraal. De liedjes zijn vrij simpel en missen complexiteit, hierdoor valt er makkelijk naar te luisteren maar sommigen zouden zeggen dat er wat diepgang mist. Zelf vind ik het materiaal zeker niet slecht maar ook niet heel bijzonder. Instrumentaal staat het wel als een huis en ook de productie klinkt uitstekend, daarmee heeft dit album bijna alle ingrediënten in huis om een heel aardig album te maken. Helaas is het Johansson zelf die zijn eigen glazen ingooit want zijn stemgeluid is iets waar je van houdt of wat je werkelijk verschrikkelijk vindt. Zelf val ik duidelijk in de tweede categorie. Online lees ik dat zijn stem door sommigen wordt vergeleken met die van Ronnie James Dio, maar dat vind ik eigenlijk een belediging voor de overleden zanger. Ik snap wel wat men bedoelt met de vergelijking, want Johansson probeert overduidelijk de legendarische zanger te benaderen, maar hij komt niet verder dan een slechte imitatie van een bejaarde man met een krassende stem.

Ik ben zelden zo onaardig in mijn reviews, maar ik kon niet meer dan twee nummers achterelkaar luisteren voordat ik iets anders moest opzetten omdat ik er kriebels van over mijn rug kreeg. Op zich is ‘The Great Conspiracy’ echt geen slecht album en zou het met een andere zanger best wel een leuk album kunnen zijn, maar met Johansson als zanger kan ik er echt helemaal niks mee. Ben jij wel een liefhebber van zijn stem? Laat je dan vooral niet door mij weerhouden om dit album gewoon op je gemak uit te checken. Bij mij gaat deze plaat in ieder geval in het rijtje “snel vergeten”.