Lords of Metal
Arrow Lords of Metal
Nekus – Death Nova Upon The Barren Harvest
Blood Harvest Records
Release datum: 17 juli 2020
“…want wij laten ons maar al te graag onderdompelen in gore, fermenterende brij, niet?”
8.8/10
Koen Smits I 11 juli 2020

Nekus wie? Er zullen ongetwijfeld mensen zijn die deze Duitse band kennen, maar met veel zullen ze niet zijn. Er is zo goed als niets bekend over de band buiten dat ze, nou ja, uit Duitsland afkomstig zijn.

‘Death Nova Upon The Barren Harvest’ is in ieder geval hun debuut en het betreft een mini-album met vier nummers, waarbij de speelduur van slotnummer ‘Dagger Of The Corrupter’ meteen in het oog springt: tien minuten, terwijl de ander songs afklokken rond de vijf a zes minuten. Wel een respectabele zevenentwintig minuten voor deze MLP.

Gruizige en onwelriekende death metal waar heeldere bevolkingsgroepen van de geur alleen al spontaan van zouden gaan kokhalzen is wat men in onze maag probeert te spitsen. Allee, proberen te spitsen is veel gezegd, want wij laten ons maar al te graag onderdompelen in gore, fermenterende brij, niet? Men braakt obscure death metal in het straatje van Spectral Voice, zij het dan meer rechtdoor. Het klinkt in ieder geval niet als een Duitse band. Dit zou je eerder verwachten uit de Verenigde Staten of Australië. Type Temple Nightside, maar dan over het algemeen minder snel. Nekrovault is een Duitse band die deze stijl ongeveer ook hanteert, maar dit is toch nog een streep vettiger. Het murmelende gitaargeluid is angstaanjagend en de grove grafstem klinkt zo ondergronds dat ze van Hades zelf zou kunnen zijn. De drums lijken uit diepe, onaardse krochten te komen en zo wordt het geheel één rottende moes waar ik me Where The Slime Live bij voorstel. Qua sfeer zit het in de buurt van Suffering Hour, wel minder dissonant. Krypts, Grave Miasma, Swallowed en Void Rot zijn ook ijkpunten.

Een beste nummer kan ik niet meteen aanduiden. Het constant dreunende ‘Devouring Mills’, het sfeervolle en ijzingwekkende ‘Putrid Harvester’, het rituele ‘Necromancer’s Death’ of de uitgebreide samenvatting van alles voornoemd in ‘Dagger Of The Corrupter’. Het zijn allen verdoemde, stinkende, halfverteerde braakballen waarvan het aangenaamste nog de vreselijke lijkengeur is. Mijn instant favoriete EP van het jaar en er zijn al wat leukertjes geweest, waaronder spul van Auroch, Cerebral Rot, Cryptworm, Ulvdalir etcetera, al moet de nieuwe van Bastard Priest natuurlijk nog komen. Aanschaffen verdorie!