Toen begin jaren negentig de eerste Noorse golf black metal ons tegemoet gutste, was Limbonic Art al één van de bands die onze aandacht trok met symfonische black op het debuut ‘Moon In Scorpio’ (1993) dat verscheen op het label van Emperor gitarist Samoth. Dat zou het levenswerk worden van Vidar ‘Daemon’ Jensen. Op het tweede album – de klassieker ‘In Abhorrence Dementia’ – koos men al voor een meer rudimentaire stijl, terwijl Limbonic Art lang een duo (met Morfeus) is geweest. Live spelen was altijd zeldzaam, in 2003 brak de band op.

Drie jaar later besloot Daemon terug muziek te maken, al is zijn werk tegenwoordig gespreid over vele jaren. De vorige plaat ‘Spectre Abysm’ kwam uit in 2017 en die daarvoor (‘Phantasmagoria’) gaat al terug naar 2010. Ook werden we minder aangesproken door deze schijven. Maar nu is er een nieuw élan te ontdekken op ‘Opus Daemoniacal’. Dat is goed nieuws!

Het gros van de zeven tracks is wat korter dan voorheen en daardoor ook overzichtelijker. Bovendien kiest men nog steeds voor een rechttoe rechtaan aanpak, maar het geheel straalt wel een intense atmosfeer met cinematische grandeur uit. Je kan er niet omheen om bij het beluisteren van Limbonic Art te denken aan bands als Emperor, Burzum en Mayhem, maar ook de sfeer van Bathory en Immortal is Limbonic Art niet vreemd. Dat illustreert Daemon ten volle in de langste track, de twaalf minuten durende afsluiter ‘Ars Diavoli’. Meer Daemonisch wordt het niet!