Na ‘Renegade’ (2013) en ‘Grounded’ (2017) brengt de Finse zangeres Jessica Wolff haar derde album ‘Para Dice’ uit. Ze had blijkbaar nog wat tijd naast haar baan als stuntvrouw en het beoefenen van Kung Fu. Melodieuze, modern klinkende rock, dat is wat je kunt verwachten van de tien nummers die het album rijk is, met hier en daar een overduidelijk Evanesence sausje.

Met dit derde album is er trouwens wel meer sprake van een groepsprestatie. De drie heren die Wolff begeleiden staan ook wel bekend als ‘The Wolffpack’. Uit de informatie wordt echter niet duidelijk in hoeverre de ‘Wolffpack’ meer bijgedragen heeft aan dit album dan aan de voorgaande twee. In de songwriting? Productie? Het blijft een mysterie. De mannelijke wolven zetten in ieder geval een gedegen prestatie neer. Nu we het toch over de productie hebben, die is tip top in orde. Vocaal staat Wolff zeker haar mannetje, maar verwacht geen fenomenaal zangwerk. Bijzonder is wel dat het tweede deel van het album een stuk sterke en steviger is dan de eerste vijf nummers. Vooral de pittige rockers ‘Superhero’ en ‘Demons’ halen een ruime voldoende. De eerste vijf nummers kenmerken zich door de eerder genoemde Evanesence invloeden en overtuigen mij minder. Al met al zeker geen slecht album, maar deze Wolff mag op de opvolger wat mij betreft haar tanden nog meer laten zien dan op Para Dice’.