De Duitse progressieve metal veteranen van Ivanhoe zijn weer goed op dreef op deze opvolger van ‘7 Days’ (2015). Dit achtste album, met als titel ‘Blood And Gold’ is wat heftiger dan de voorganger en kiest voor compactere songs, zonder dat er op het progressieve element beknibbeld wordt.

Alweer is de band niet gespaard gebleven van enige wijzigingen in de bezetting, maar gelukkig doet dit geen afbreuk aan de kwaliteit. Bassist Giovanni Soulas is medeoprichter van de band en heeft het album ook geproduceerd, terwijl mix en mastering net als in het verleden gebeurde in de Red Room studio door Andy Horn. Op het album horen we nog drummer Mathias Biehl, maar nu is er een nieuwe drummer Bernd Heining. Het gitaarwerk komt van Chuck Schuler (als gastmuzikant) en nieuwkomer Lars Vögtle. Toetsenist Richie Seibel is al langer in dienst en gelukkig is ook de puike zanger Alexander Koch een blijver.

De muziek van Ivanhoe is toegankelijk en dat wordt mooi geïllustreerd door het mediumtempo ‘Midnight Blue’ en het strakke ‘Broken Mirror’. Voor beide songs kwamen al video’s uit en solo’s op gitaar en keyboards zijn voortreffelijk. Vervolgens gooit men het roer om tijdens de ballade ‘Fe Infinita’ waarin we zangeres Yvonne Luithlen een duet horen zingen met Koch. De titelsong is de langste compositie, stevig met verhalende zang. Het meest theatrale nummer is ‘Martyrium’. Weer gaat men de sensitieve toer op in ‘If I Never Sing Another Song’ dat vrij melig overkomt. Dan liever ‘Solace’ en het dynamische ‘Shadow Play’ waarin een leuke saxsolo van gastmuzikant Andreas Musch te horen is. De afsluiter ‘Perfect Tragedy’ start met een bloedmooie, gevoelige gitaarsolo en de zang is expressief en geladen. Fans van Vanden Plas en Queensrÿche gaan hier zeker geen buil aan vallen. Aangename progressieve metal met gevoel.